Niet altijd baat bij Sint-Janskruid

Als nou geen enkel medicament echt helpt tegen MS, en je gewoon genoeg hebt van die Interferon, waarom dan geen alternatieve weg gekozen? Baat het niet, het schaadt ook niet, toch? In deze serie staan we apart stil bij enkele alternatieve wegen en therapieën. De vorige keer ging het om de teunisbloemolie, deze keer om het St. Janskruid.

Door: Hanneke Douw

De diagnose MS te horen krijgen slaat in als een bom. Kwaadheid en sombere gevoelens voeren veelal de boventoon. En dat is logisch. Wat je te wachten staat weet je immers niet en het spreekwoordelijke Zwaard van Damocles hangt vanaf dag 1 boven je hoofd.

Wat daartegen te doen? Ga je naar je huisarts dan zal deze je op den duur de mogelijkheid bieden tot het gaan slikken van een antidepressivum. Prozac bijvoorbeeld of een van zijn opvolgers. De echte somberheid verdwijnt, al wordt de MS er niet minder door. Velen echter gruwen van dit soort chemische middelen en gaan op zoek naar een alternatief.

In de reeks mogelijkheden daartoe vandaag het Sint-Janskruid oftewel Hypericum perforatum, Johanneskruid, Oliebloempje, Hertshooi, Jaagt-den-Duivel, Saint John’s Wort (Engels), Johannis Kraut (Duits) of Millepertuis (Frans). Dit kruid dat van oudsher vele toepassingen kent raakte in de jaren tachtig in zwang vanwege zijn veronderstelde antidepressieve werking. Het kreeg de naam ‘de natuurlijke Prozac’ en zelfs de reguliere geneeskunde erkent nu, na een reeks van onderzoeken, de werking van het middel.

Tegenwoordig is het middel in tablet- of capsulevorm te koop bij drogisterijen. Het droge extract dient in hoeveelheden van 500 tot 800 mg te worden ingenomen. De werking is dezelfde als die van een ‘regulier’ antidepressivum en het duurt zo’n zes weken voor je er iets van merkt. Tot zover niks aan de hand maar er schuilt een adder onder het gras.

‘Wisselwerking’

Soms namelijk is er sprake van onderlinge beïnvloeding tussen reguliere middelen en de alternatieven. ‘Wisselwerking’ heet dat en het betekent dat de werking van het alternatief de werking van een regulier geneesmiddel teniet kan doen. In het geval van het St. Janskruid kan van deze wisselwerking sprake zijn bij het gezamenlijk gebruik van het kruid en bijvoorbeeld bloedverdunners, reguliere antidepressiva, hartmiddelen, hiv-remmers epilepsiemiddelen, astmamiddelen en sommige antibiotica.

Duidelijkheid over de betrouwbaarheid van deze wisselwerking is er overigens niet. Er zijn nog geen onderzoeken naar gedaan en hier en daar is zelfs het geluid op te vangen dat het om een vanuit de farmaceutische industrie gelanceerd idee gaat, bedoeld om het gebruik van alternatieven middelen te ontmoedigen.

Niettemin lijkt voorzichtigheid geboden en het gezegde ‘baat het niet, schaden doet het ook niet’ gaat in het geval van het St. Janskruid niet altijd op. Dus is het advies: ga niet zelf dokteren, maar bespreek het met je huisarts alvorens je eraan begint.

En voor wie het middel toch gaat gebruiken is het handig om te weten dat het ook kan werken ter voorkoming van blaasontstekingen. In z’n uitwendige gebruik in de vorm van olie als massagemiddel werkt het bovendien goed tegen koude voeten en handen.

Verder lezen? Surf eens naar www.cbg-meb.nl of www.herbmed.org

Eerder verschenen in v/h mensen, 2002, nr. 1