MS onderzoek: Onderzoek laat zien dat mensen met SPMS die Siponimod gebruiken, daar een duidelijk voordeel van hebben op hun cognitieve verwerkingssnelheid.

Het bewijs voor werkzaamheid van medicijnen als amantadine, modafinil en methylfenidaat tegen MS vermoeidheid is schaars en tegenstrijdig. In deze studie bleken ze niet superieur aan placebo in het verbeteren van de vermoeidheid.

Een studie naar de veiligheid en werkzaamheid van MD1003 (hoog gedoseerde biotine) bij mensen met progressieve MS laat zien dat MD1003 geen aanzienlijke verbetering geeft op invaliditeit of loopsnelheid.

Het doel van de studie is om de ervaringen van mensen met Progressieve Multiple Sclerose en hun hulpmiddelen bij het staan gedurende hun deelname aan het “Sta frame” programma te onderzoeken.

Een veelvoorkomende oorzaak van spierpijn is het Myofasciaal Pijn Syndroom (MPS). MPS wordt gekenmerkt door pijnlijke knopen (triggerpoints) in willekeurige spieren. MPS wordt vaak niet herkend en blijft vaak onbehandeld. Er is nu onderzoek gedaan naar verschillende fysiotherapeutische behandelingen bij MPS, specifiek bij mensen met MS.

Uit recent onderzoek is gebleken dat een kortere infuustijd van het medicijn Ocrelizumab (Ocrevus ®) goed verdragen wordt. Dit kan de totale verblijfsduur in het ziekenhuis verkorten.

In een vervolg op het TOWER-onderzoek is de werkzaamheid van teriflunomide 14mg (Aubagio) opnieuw aangetoond. Er zijn geen nieuwe of onverwachte bijwerkingen gevonden bij de behandeling met dit medicijn.

In Duitsland is gekeken naar de korte termijn resultaten op het gebied van veiligheid van een ocrelizumab behandeling bij een grote groep mensen met PPMS die ocrelizumab kreeg buiten een trial. De resultaten laten zien dat ocrelizumab in de klinische praktijk goed wordt verdragen.

Een onderzoekersteam in Singapore heeft een studie verricht naar de effectiviteit van ‘poweredrobotic exoskeletons’, mechanisch aangedreven exoskeletten, voor mensen met een progressieve vorm van MS.

Tussen 2012 en 2018 deden 1064 mensen met RRMS mee aan de studie. In drie gelijke groepen kregen zij 0,5 mg Fingolimod, 0,25 mg Fingolimod of 20 mg Copaxone (glatirameeracetaat) als behandeling.