In een muismodel voor MS, is een therapeutisch antilichaam tegen een stofEen in de biochemie vóórkomende natuurlijke en scherp te onderkennen en te beschrijven chemische stof, bijvoorbeeld het aminozuur alanine (C3NO2H8), glucose (C6O6H12) als bestanddeel van glycogeen enz. enz. Meer... van het immuunsysteem IL-7, 100% effectief in het voorkomen van de ziekte. BPRC wetenschappers hebben nu de werkzaamheid van deze antistof bepaald in apen.
Interleukine-7 (IL-7) is een eiwiteen chemische stof, die is opgebouwd uit een aaneenschakeling van kleine moleculen (aminozuren. Die bevatten als kenmerk alle stikstof. Van die aminozuren zijn er 20 verschillende. De volgorde waarin ze aan elkaar geknoopt worden is geregeld vanuit de kernen van de cellen volgens een daarin opgeslagen vaste volgorde van 4 stoffen, de 'basen'. De volgorde waarin de basen aan elkaar geknoopt zijn is dus bepalend voor de samenstelling van een eiwit. Zo'n streng basen vormt samen een molecuul DNA. Het bevindt zich in één van de kernlissen in de kern -zie chromosomen. Een hoofdtaak van eiwitten is het regelen van de stofwisseling - zie enzymen. Eiwitten kunnen ook dienen als bouwmateriaal voor het lichaam. Ze maken dan onderdeel uit van de stofwisseling. Meer... dat nodig is voor de ontwikkeling van bepaalde witte bloedcellen, in dit geval de T en B cellen. Deze cellen spelen een belangrijke rol in MS. In het muismodel voor MS is behandeling met antistoffen tegen IL-7 in 100% van de dieren effectief. Dit wijst op een belangrijke functie van IL-7 in de ziekteprogressie van MS.
In tegenstelling tot deze ingeteelde muizen die vrij zijn van specifieke ziekteverwekkers, zijn marmosets niet aan inteelt onderworpen en hebben ze een milieu met ziekteverwekkers dat lijkt op dat van mensen. Het marmoset model voor MS heeft een aantal belangrijke kenmerken die lijken op die van MS bij de mens.
Om te bepalen of de 100% effectiviteit van de behandeling in muizen kan worden gereproduceerd in het marmoset model, werd experimentele MS geïnduceerd bij marmosets en het effect van de therapeutische antistof werd bepaald. Daarbij is gebruik gemaakt van tweeling-apen die een identiek afweersysteem hebben. Het ene dier kreeg de teststof, de andere aap een placeboBlindpreparaat, pseudo-geneesmiddel zonder farmacologische werking. Een placebo wordt gebruikt in dubbelblinde klinische studies (zie ook in deze woordenlijst). Bij placebo-gecontroleerde geneesmiddelenstudies wordt het te testen middel vergeleken met een placebo om te corrigeren voor eventuele positieve effecten die het gevolg zijn van de verwachting van de deelnemers en artsen Meer....
In drie tweelingen werkte de behandeling niet, de behandelde en het placebo dier werden ongeveer tegelijk ziek. Echter in de drie andere tweelingen werkte de teststof wel, namelijk het behandelde dier werd veel later ziek.
Deze studie onderstreept het belang om veelbelovende therapieën naast knaagdieren ook te testen in apen. Deze resultaten suggereren dat een subpopulatie van MS-patiënten zou kunnen profiteren van deze behandeling, maar tonen ook aan dat meer werk nodig is voordat deze antistoffen in mensen kunnen worden getest.
Bron:
Dunham J, Lee LF, van Driel N, Laman JD, Ni I, Zhai W, Tu GH, Lin JC, Bauer J, ’t Hart BA, Kap YS, Blockade of CD127 Exerts a Dichotomous Clinical Effect in Marmoset Experimental Autoimmune Encephalomyelitis. J Neuroimmune Pharmacol. 2015 Aug 11. Epub ahead of print
Samenvatting: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26260924