Loopvermogen bij vroege MS

Kwaliteit van lopen relevanter dan tijdsduur en snelheid

Om het loopvermogen, zoals mensen met Multiple Sclerose het in een vroeg stadium van MS ervaren, te kunnen verklaren is de kwaliteit van lopen cijfermatig gezien relevanter dan de tijdsduur en de snelheid.

Mensen met MS (MmMS) rapporteren vaak loopbeperkingen, zelfs wanneer de gouden standaard EDSSExpanded Disability Status Scale (EDSS) is een veelgebruikte score, gebaseerd op neurologisch onderzoek, die de actuele stoornissen en beperkingen bij iemand met MS aangeeft. Daarbij geldt dat hoe hoger de score komt, des te slechter het met de patiënt gaat. Meer... (Expanded Disability Status Scale) aangeeft dat het om een normaal loopvermogen gaat.

Deze multicenter studie is gedaan bij MmMS in een vroeg stadium van de ziekte. Ze wil analyseren welke aspecten geassocieerd worden met de loopbeperkingen die MmMS melden. Om de beperkingen te meten wordt de 12-item Multiple SclerosisZiekelijke verharding van weefsel. Bij MS gaat het om de vorming van verspreide harde plekken in hersenen en ruggenmerg. Meer... Walking Scale (MSWS-12) gebruikt. 

Het onderzoek

Tweeëntachtig MmMS (EDSS≤2.5) werden beoordeeld met behulp van de Fullerton Advanced Balance Scale-short (FAB-s), de Fatigue Severity Scale (FSS) en de 6-Minute Walk Test (6MWT). Deze laatste werd ook ingezet bij 21 gezonde proefpersonen.

De deelnemers voerden de 6MWT uit met drie traagheidssensoren op de enkels en de romp. Uit die informatie werden meetgegevens berekend die de loopsnelheid (staplengte en -frequentie) en de loopkwaliteit (regelmatigheid, symmetrie, instabiliteit) beschreven.

Vermoeidheid (FSS), evenwicht (FAB-s), loopprestatie (6MWT) en de gemeten waarden werden opgenomen in een meervoudig regressiemodel met MSWS-12 als afhankelijke variabele.

Resultaten

Loopsymmetrie, loopinstabiliteit, vermoeidheid en balans werden aanzienlijk vaker verbonden aan de loopvaardigheid zoals die door de deelnemer zelf beoordeeld werd, terwijl uithoudingsvermogen en loopsnelheid dat niet werden. Vermoeidheid, evenwicht, loopsymmetrie en instabiliteit waren slechter bij deelnemers die milde tot matige loopbeperkingen (MSmm) rapporteerden in vergelijking met deelnemers die geen tot minimale loopbeperkingen (MSgm) rapporteerden. Vergeleken met gezonde deelnemers waren loopsymmetrie en stabiliteit slechter bij mensen met MSgm en MSmm; zelfs bij deelnemers met EDSS≤1.5 was dit het geval.

Conclusie

Cijfermatig beoordeelde aspecten van de loopkwaliteit, zoals symmetrie en instabiliteit, worden vergeleken met de loopvaardigheid die de persoon met MS in een vroeg stadium van de ziekte rapporteert. Het lijken gevoelige biomarkers te zijn om subtiele beperkingen te ontdekken, zelfs in de vroegste stadia van MS (EDSS≤1.5).

Toekomstig onderzoek zal moeten uitwijzen of deze biomarkers geschikt zijn om veranderingen in het looppatroon als gevolg van progressie van MS of interventies op het gebied van farmacologie/rehabilitatie te registreren. 

Bron: Ilaria Carpinella  , Elisa Gervasoni, Denise Anastasi, Rachele Di Giovanni, Andrea Tacchino, Giampaolo Brichetto, Paolo Confalonieri, Marco Rovaris, Claudio Solaro, Maurizio Ferrarin, Davide Cattaneo

Eur J Neurol. 2021 Apr 17

Samenvatting: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33864413/