Bye bye 2020!

Column Hanneke Hulst, hersenwetenschapper

Bye bye 2020!

Aan het begin van de corona-crisis haalde ik de wijze woorden van mijn lieve moedertje terug in gedachten. Ik dacht dat als ik haar advies zou volgen, ik de situatie het hoofd kon bieden. Dat ik er met ‘niet te ver vooruitkijken’ en ‘stap-voor-stap’ wel zou komen [zie mijn eerdere column Veerkracht]. Maar ondertussen begin ik te twijfelen of deze wijze woorden toereikend zijn voor de huidige situatie. Ik kijk er naar uit om 2020 met veel enthousiasme uit te zwaaien.

Terwijl ik dit schrijf, baal ik van mezelf. Ik hou er niet van om te klagen. Ik probeer altijd te denken aan een situatie die nog erger is en ik weet over het algemeen redelijk goed oplossingen te bedenken voor vervelende situaties. Sinds maart werk ik volledig vanuit de slaapkamer.

Dus ook in tijden van corona zijn er oplossingen bedacht: zo heb ik een extern kantoor om af en toe mijn slaapkamer te kunnen verwisselen voor een andere omgeving waardoor er een betere werk-privé scheiding is. Maar ook een dagelijkse wandeling op de hei om wat frisse lucht in te ademen en paardrijlessen om te ontspannen. Waar de ene oplossing beter werkt dan de andere, ontkwam ik er niet aan dat ik een sombere kant van mezelf heb leren kennen.

Ik ben er achter gekomen dat ik een echt mensen-mens ben en dat ik online gesprekken met mensen op een beeldscherm niet vergelijkbaar vind met daadwerkelijke interactie. Ik vind het leuk om te brainstormen met collega’s en druk door elkaar heen te praten om zo op nieuwe ideeën te komen.

Online zitten we braaf te wachten tot iedereen uitgesproken is, dat is het allemaal net niet. In de zomermaanden met het zonnetje erbij en de fluitende vogels kon ik me hier nog wel aan overgeven. We weten waarom we het doen en het zou vast snel beter worden. Sinds de wintertijd is ingegaan en het letterlijk soms hele dagen donker is, vind ik het maar wat moeilijk om mezelf te motiveren.

OK. Stoppen nu. Er zijn stiekem ook heel veel mooie dingen gebeurd dit jaar. Zowel privé als op het werk. Mark en ik zijn geregistreerd partners van elkaar geworden, ik heb mijn masteropleiding filosofie succesvol afgemaakt en als kers op de taart heb ik kortgeleden te horen gekregen dat ons onderzoeksteam een onderzoekssubsidie krijgt ter waarde van 1.6 miljoen euro!

Met deze subsidie kunnen we de komende vijf jaar onder andere onderzoeken of het mogelijk is om cognitieve stoornissen bij mensen met MS uit te stellen. Grappig genoeg is dit alleen maar méér reden om afscheid te nemen van 2020 want ik heb enorm veel zin om dit project op te gaan starten, dit zal begin 2021 gebeuren. Geen donkerte of gebrek aan motivatie: gewoon gaan!

Het jaar 2020 gaat de geschiedenisboeken in als een zwarte periode. Een jaar met vele gezichten. Het heeft mij bijna zo ver gekregen dat ik meegezogen werd in de donkerte. Maar ik weiger eraan toe te geven. Ik blijf het advies van mijn moeder volgen en voeg er zelf nog twee aan toe: tel je zegeningen en focus op de stip op de horizon. Voor mij is dat nog altijd een betere wereld voor mensen met MS. Daar sta ik voor op, elke ochtend weer opnieuw. Corona of geen corona.

Hanneke Hulst

Van de redactie Hersenwetenschapper Hanneke Hulst (1983) is gespecialiseerd in de ziekte multiple sclerose. Ze doet aan het UMC Amsterdam onderzoek naar cognitieve stoornissen bij mensen met MS. Lees hier haar eerdere columns.