Blog Geert Jan | De enige zekerheid is de onzekerheid. Het hebben van voornemens is normaal gesproken al een riskante bezigheid, nu helemaal. Zelf maak ik nooit dergelijke afspraken met mezelf. Dit is uit een soort van zelfbescherming. Wel zorg ik voor plannetjes voor het komende jaar.

Blog Geert Jan | Het stukje media zou gaan over het gebruik van mondkapjes. Dit in een eén-tweetje met Rick Brink, de minister van gehandicaptenzaken. Wat zo vanzelfsprekend lijkt heeft ook een andere kant.

Blog Geert Jan | Dat een ongeluk in een klein hoekje zit, daar kan ik al langer over meepraten. Ook weet ik hoe het is om compleet afhankelijk te zijn van technologie. Onlangs is mij dit feitje door zo’n ongeluk in een kleine hoekje maar weer eens snoeihard gebleken.

Blog Geert Jan | De volgende ochtend wist ik het wederom zeker. Natuurlijk ging ik hier niet aan meedoen. Uiteraard zal dit verre van de intentie van de organisatie zijn, maar ik ben bang dat dit de grote aapjes kijken-show wordt en daar pas ik voor.

Nu moet ik echt gaan spitten naar inspiratie, een bijna onmogelijke taak. Begrijp mij goed, ik zie en lees natuurlijk veel over het leed in de wereld om mij heen. Van hier om de hoek, via Hasselt tot aan Vladivostok. Voor de afwisseling (lees: afleiding) stappen we maar over op praten over Netflix-series of het weer.

Toen was daar dat moment van erkennen. Moest ik mij zorgen maken? Enkele weken geleden, na het eeuwige ritueel van blaasspoelen, douchen en ontbijt, zat ik slappehap achter mijn laptop. Alweer? Het gebeurt wel vaker dat ik bekaf ben, terwijl de dag in feite nog moet beginnen.

Stom, totaal vergeten! Na al die maanden was het dus geen automatisme meer. Op de valreep besefte ik dat er nog wel vervoer van hier naar daar en terug moest worden geregeld. Meteen boekte ik een taxi, maar halverwege herinnerde ik mij dat ik destijds, vóór alle corona-ellende, nog altijd met ruime voorkeur de bus koos, dus...

Wie heeft meer recht op een toekomst? Ouderen of jongeren? Zieken of kerngezonden? Zij die uitbundig zijn of zij die coronamaatregelen serieus naleven? Criminelen of verpleegkundigen? Jij of ik? Een moeilijk vraagstuk. Een oplossing is er niet, verschillende meningen wel.

Het was tijdens een fysiotherapeutische behandeling. Ik liet het mij gebeuren. Heerlijk! Tot een bepaalde hoogte dan. De ogen hield ik gesloten als teken van concentratie, lichtelijk afzien en tegelijk ook wel ontspanning. Het pijnlijke moment brak dit echter af.

Daar lig ik dan, inmiddels 0:12. Nog steeds pijn in mijn heup. De hoop dat er nu spontaan hulp aanbelt is niet meer dan een soort van wishful thinking. Mijn wekker gaat om 7:15 af. Maar dan nog moet ik zelf om hulp vragen.