Blog Geert Jan | De agent moest eens weten. Hij hoefde van waar hij stond maar 15 meter te lopen en op een knopje te drukken. Al met al liep er zo’n 10 minuten later een collega uit het te bewaken appartement mijn richting op. Aan haar vroeg ik wederom om hulp.

Blog Geert Jan | Vanaf de eerste seconde dat ze bijna 13 jaar geleden werden opgehangen wist ik dat zij niet het eeuwige leven zouden hebben. Wat had ik een spijt! Maar ik had ze toch echt zelf gekocht. Prima kwaliteit, maar die kleur. Ik was toch niet blind geweest?

Blog Geert Jan | Het moge duidelijk zijn dat enig gevoel voor dramatiek mij niet vreemd is. De spanning hou ik immers eigenhandig in stand. Ergens bleef de optie nog open om mijzelf naar beneden te laten donderen met iemand aan mijn rug geplakt.

Blog Geert Jan | Waarom zou ik dit überhaupt willen? Ik hóef het niet te durven. Toegegeven, er was een overduidelijke discrepantie in mijn manier van denken. Enerzijds deed ik hier moeilijk over, terwijl het raften bij voorbaat al was uitgesloten.

Blog Geert Jan | De vraag op die zaterdagochtend was of ik geholpen kon worden uit bed te gaan. In mijn geval betekent dat het eeuwige traject van blaasspoelen en douchen tot hulp bij het ontbijt. Gemiddeld zijn we dan 75 minuten verder.

Blog Geert Jan | De enige zekerheid is de onzekerheid. Het hebben van voornemens is normaal gesproken al een riskante bezigheid, nu helemaal. Zelf maak ik nooit dergelijke afspraken met mezelf. Dit is uit een soort van zelfbescherming. Wel zorg ik voor plannetjes voor het komende jaar.

Blog Geert Jan | Het stukje media zou gaan over het gebruik van mondkapjes. Dit in een eén-tweetje met Rick Brink, de minister van gehandicaptenzaken. Wat zo vanzelfsprekend lijkt heeft ook een andere kant.

Blog Geert Jan | Dat een ongeluk in een klein hoekje zit, daar kan ik al langer over meepraten. Ook weet ik hoe het is om compleet afhankelijk te zijn van technologie. Onlangs is mij dit feitje door zo’n ongeluk in een kleine hoekje maar weer eens snoeihard gebleken.

Blog Geert Jan | De volgende ochtend wist ik het wederom zeker. Natuurlijk ging ik hier niet aan meedoen. Uiteraard zal dit verre van de intentie van de organisatie zijn, maar ik ben bang dat dit de grote aapjes kijken-show wordt en daar pas ik voor.

Nu moet ik echt gaan spitten naar inspiratie, een bijna onmogelijke taak. Begrijp mij goed, ik zie en lees natuurlijk veel over het leed in de wereld om mij heen. Van hier om de hoek, via Hasselt tot aan Vladivostok. Voor de afwisseling (lees: afleiding) stappen we maar over op praten over Netflix-series of het weer.