‘#GeenDorHout’ geeft tegengas

‘#GeenDorHout’ geeft tegengas uit isolatie

Toen corona zijn intrede deed in Nederland, wist niemand wat ons te wachten stond en welke aanpak de beste zou zijn. Sommigen zeiden dat de economie niet mocht lijden onder de ouderen en kwetsbaren, en dat risicogroepen zich maar moesten isoleren. Die lieten zich echter niet zomaar aan de kant zetten. Zo startte de actiegroep ‘#GeenDorHout’.

Door: Marieke Oosterom

“Corona gaat best ‘eerlijk’ te werk. De zeis gaat vooral door het dorre hout.” Met deze woorden haalde columnist Marianne Zwagerman zich in het voorjaar van 2020 de woede op de hals van een grote groep Nederlanders.

Zwagerman appelleert aan het sentiment dat de dodelijke slachtoffers van Covid-19 alleen onder hoogbejaarden vallen. Mensen van wie de levensverwachting niet in jaren maar enkel nog in maanden te tellen is. Onder het mom: je moet toch ergens aan doodgaan.

In werkelijkheid is de risicogroep van mensen die potentieel levensbedreigende complicaties oplopen bij een Covid-19-besmetting veel diverser. Zestigplussers, mensen met overgewicht, mensen met beperkingen of chronische aandoeningen waardoor ze een kwetsbaar gestel hebben, patiënten met een verzwakt afweersysteem door ziekte of medicijngebruik; ze horen allemaal tot de risicogroep. Veruit de meesten van hen zijn actief en staan vol in het leven. Ze hebben allemaal collega’s, partners, kinderen, ouders en/of zorgverleners.

Een aantal mensen uit de risicogroep zocht elkaar op om de krachten te bundelen. Zij richtten de beweging ‘#GeenDorHout’ op. Dat startte met een Discord – een digitale verzamelplaats waar mensen met elkaar kunnen chatten, videobellen en informatie uitwisselen – en breidde zich al snel uit naar social media met de hashtag ‘#GeenDorHout’. Sabine Tebbens (36) is een van de drijvende krachten achter de beweging. Ze heeft sinds 2011 de diagnose RRMSRelapsing Remitting Multiple Sclerose (RRMS) is een vorm van MS, waarbij perioden met klachten worden afgewisseld door perioden van geheel of gedeeltelijk herstel. Meer.... Door haar ziekte heeft ze slik- en stemproblemen en is ze rolstoelgebonden.

“Voor de coronacrisis was ik heel actief, ging drie keer per week sporten en kon wel 80 kilometer afleggen met mijn rolstoel. Ik trainde om mee te doen aan de vierdaagse. Ik durf te zeggen dat ik een heel stuk fitter was dan de gemiddelde Nederlander zonder beperking. Dat is allemaal veranderd omdat ik sinds maart thuis zit.”

MS als risico-indicatie

Multiple sclerose wordt op zichzelf niet gezien als indicatie voor de covid-risicogroep. Tebbens is het daar niet mee eens. “In mijn specifieke situatie heb ik door mijn MS-symptomen moeite met ophoesten. Bij een covid-infectie zou ik dus geheid in het ziekenhuis en vervolgens op de intensive care terechtkomen. Dan zou ik alles wat ik heb opgebouwd aan conditie kwijtraken. Na een week op de IC ben je al 10% van je spierkracht kwijt. Voor mij zou dat de overstap betekenen van een handbewogen rolstoel naar een elektrische. De kans om daar weer uit te komen als je zoveel van je conditie hebt ingeleverd, is klein.”

Maar ook voor MS’ers die ambulant zijn, vormt covid een bedreiging, zegt Tebbens. “Iedere infectie vormt een risico omdat het de MS kan doen opvlammen. Ook als je niet naar het ziekenhuis hoeft kan hoge koorts die een aantal dagen aanhoudt – zoals we zien bij wat ze noemen ‘lichte covid klachten’ – een relaps betekenen waar je als MS-patiënt mogelijk niet volledig van herstelt. Misschien betekent het wel dat je afglijdt van een EDSSExpanded Disability Status Scale (EDSS) is een veelgebruikte score, gebaseerd op neurologisch onderzoek, die de actuele stoornissen en beperkingen bij iemand met MS aangeeft. Daarbij geldt dat hoe hoger de score komt, des te slechter het met de patiënt gaat. Meer... -score (de mate van functiebeperking veroorzaakt door MS, red.) van 2 naar 4.”

Toen de eerste covid-gevallen in Nederland bekend werden, besloot Tebbens uit zelfbehoud in quarantaine te gaan. “In het begin denk je, hoe lang kan het duren, een maand of drie? Inmiddels zijn we negen maanden verder en heb ik veel ingeleverd. Ik ben vrienden kwijtgeraakt omdat ze het virus bagatelliseren. De hele situatie heeft me boos, angstig en verdrietig gemaakt. Gelukkig heb ik een lieve vriendin die voor me in quarantaine is gegaan zodat ik bij haar kon komen wonen. Zij woont achteraf zodat ik toch af en toe veilig naar buiten kan gaan.”

Actie voeren

De mensen die zich verbinden aan de actiegroep ‘#GeenDorHout’ hebben uiteenlopende achtergronden. Wat ze met elkaar gemeen hebben, is dat ze zich ongezien voelen. “De boodschap die wij krijgen uit de maatschappij is ‘ga maar dood of ga maar binnen zitten’, maar zo werkt het niet”, vertelt Tebbens. “Wij hebben nut, we zijn geliefd, we dragen bij en we willen gehoord worden. Doordat we ons noodgedwongen afschermen zijn we onzichtbaar voor de rest van de samenleving. Met ‘#GeenDorHout’ willen we daar een einde aan maken.”

Om hun boodschap over de bühne te krijgen, zocht ‘#GeenDorHout’ de media op en organiseerde een actie op Prinsjesdag. “Omdat we in quarantaine zitten kunnen we niet naar het Malieveld om te protesteren. Daarom huurden we een LED-wagen die we door Den Haag lieten rijden. Hierop waren de verhalen te lezen die mensen op Twitter plaatsten met hashtag ‘#GeenDorHout’.”

In een andere actie werd aan mensen uit risicogroepen gevraagd om tijdens de herfstvakantie een ‘kaartje uit isolatie’ te sturen naar de minister-president. Zo lieten ze weten dat, terwijl andere Nederlanders op vakantie gingen, zij al maanden in thuisisolatie zaten.

“Uiteindelijk willen we gehoord worden en laten weten wat we nodig hebben: duidelijk beleid, medische mondmaskers voor mensen uit risicogroepen, en dat mensen zich aan de regels houden. Daar komt nog niet veel van terecht. De aanpak van de overheid is een aanfluiting en vergeleken met andere landen presteert Nederland echt heel slecht. Onze overheid grijpt telkens te laat in. In Duitsland bijvoorbeeld worden de maatregelen aangescherpt als er 35 besmettingen zijn per 100 duizend inwoners per week en bij 50 besmettingen gaat alles op slot.

In Nederland zitten we op dit moment op 217 besmettingen per 100 duizend inwoners per week en er wordt niets gedaan, alles is nog open [dit interview vond plaats vóór de meest recente lockdown]! Onze overheid kondigt een routekaart aan maar leeft hem niet na, eerst waren mondkapjes niet nodig en nu toch weer wel, het reproductiecijfer wordt standaard te positief afgespiegeld en met de riooldata – waaruit blijkt dat de besmettingen stijgen – wordt niets gedaan. Met deze dwalende communicatie snap ik wel dat er geen draagkracht meer is onder de bevolking.”

Al blijft er nog veel te wensen over, ‘#GeenDorHout’ heeft in ieder geval wel reuring veroorzaakt. “Na onze eerste actie werden bij de covid-persconferentie niet meer alleen de ouderen genoemd als risicogroep maar ook andere ‘kwetsbaren’. We zijn dus niet meer volledig onzichtbaar. Ook de media weten ons beter te vinden. Nu maar hopen dat de vaccins snel kunnen worden gegeven en dat de risicogroepen inderdaad als eerste aan de beurt zijn.”

www.GeenDorHout.com

Naar inhoudsopgave