De Verenigde Staten kent landelijke wetgeving die niet alleen voor blindengeleidehonden maar ook voor de hulphond geldt. De hulphond moet worden toegelaten op alle plekken waar zijn of haar baas zich begeeft. Dus ook in de taxi, de bioscoop, het restaurant en de fitness-school. Ook in Engeland zijn dergelijke wetten en op overtreding kan zelfs gevangenisstraf volgen.

7fcikenmsmijnverhaalhulphond1In Nederland zijn de rechten en plichten van de hulphond niet vastgelegd in de wet. Het komt dan ook voor (bij ongeveer een op de tweehonderd bezoeken) dat de hond de toegang geweigerd wordt. Dit gebeurt vooral bij het bezoeken van restaurants. Sommige Amsterdamse taxichauffeurs laten honden niet in hun taxi toe uit geloofsoverwegingen, omdat honden in hun ogen ‘onrein’ zijn.

Gelukkig heb ik dit met Loki nog nooit meegemaakt. Vandaag was hij mee naar de plaatselijke Albert Heijn waar het personeel altijd zeer vriendelijk en behulpzaam is. Helaas was hij niet al te geconcentreerd. Uiteindelijk is toch gelukt om hem met behulp van de aanwijsstok kroepoek, rozijnen en eierkoeken te laten pakken en apporteren.

Geen van die producten had ik nodig maar ze lagen goed op neushoogte, zijn niet breekbaar en niet te duur (mocht hij de verpakking beschadigen). Het winkelend publiek is altijd verbaasd en vertederd als ze hem zo bezig zien. Soms denken mensen dat hulphonden superhonden zijn: ongelooflijk intelligent, handig en altrudstisch. In feite kan vrijwel iedere hond die geestelijk en lichamelijk gezond is (en als pup goed gesocialiseerd is) hulphond worden.

Na de oefenboodschappen zijn we naar huis gescoot. Het regende nog steeds. Loki zat nog een beetje beschut tussen mijn benen maar ik kwam druipend binnen. Ik kon het niet opbrengen om de scoot in de schuur te zetten.

Ik heb een haat-liefde verhouding met mijn scootermobiel (zo heet hij verzekeringstechnisch). Ik haat de pompeuze stoel, het Fisher-Price-achtige bedieningspaneel, de slakkengang die maakt dat alle fietsers, zelfs kleine kinderen, me inhalen. Maar zonder het gevaarte zou ik nergens meer zelfstandig komen. Af en toe ontstaan gevaarlijke situaties. Soms raakt de hondenriem klem tussen mijn stuur en de gashendel waardoor mijn scoot opeens voorzien is van een soort cruise-control maar een rem heb ik niet. Af en toe dreigt mijn mobiel te kantelen als ik een hellinkje oprijd en eergisteren maakte ik, bij het uitlaten van Loki in de polder, een te snelle, wilde bocht waardoor ik bijna in de sloot belandde.

Omdat ik zo’n hekel aan het ding heb, ontbeert hij bij mij iedere vorm van verzorging. Het mandje roest weg, overal zit vogelpoep. Het kan me niet boeien.

Yvonne, juni 2007