Sport is mijn passie

Mijn Verhaal

Sport is mijn passie. Guilty pleasure. En uitgerekend ik kreeg de RRMSRelapsing Remitting Multiple Sclerose (RRMS) is een vorm van MS, waarbij perioden met klachten worden afgewisseld door perioden van geheel of gedeeltelijk herstel. Meer... diagnose in 2015. Waarom?! En wat als ik het niet meer kan?! Geen sport?! Geen passie?! Zover is het nog lang niet, want ‘waar een deur dichtgaat, gaat een raam open’.

Spinning

Ik fiets niet meer buiten. Mijn evenwicht, het multitasken in het verkeer, de coördinatie is weg. Opeens is het fietsen (te) gevaarlijk. Mijn bike is ook weg, ik zit alleen nog maar achterop bij mijn man op de fiets (velen vinden het reuze ‘schattig’, we zijn inmiddels 40+ en 50+, en toch samen op de fiets….)
Ik kan wel sporten: indoor fietsen = spinning. En het gaat prima! Goed voor de conditie. Ik zit ‘vast geklickt’, kan er niet vanaf vallen. Ik kom niet echt vooruit, nee. Maar ik blijf ook niet achter, hihi. Groepsles doet me goed, ik heb gevoel dat ik meedoe, ik ben gewoon ‘normaal’. Heerlijk!

Yoga

Wekelijks volg ik yin-yoga les. Een rustige les die zich richt op het oplossen van spanningen en ruimte maken in je lichaam en je geest. Geschikt voor: rustig tempo, toegankelijk voor vrijwel iedereen, ongeacht ervaring of conditie, voor gezonde en fitte mensen, alsook voor mensen met fysieke klachten (ik). Ik ben sws een ‘yang’ type, meer ‘yin’ is hoe dan ook welcome! Het is een soort van onderhoud van mijn lichaam, doel: een soepel en sterk body. Met een meditatie erbij. Een echte ‘yogi’ ben ik niet, het lukt me (nog) niet om ‘de adem naar de enkels te sturen’. Dus: ik blijf oefenen!

Fitness

‘Effect krachttraining positief bij MS’. Voilà: de onderzoeksresultaten zijn recent gepubliceerd op MSweb. Het past helemaal in mijn straatje…. Mijn fitnesstrainer heeft in overleg met de fysio van het revalidatiecentrum mijn trainingsschema gemaakt. Op maat: geen rotaties, complexe coördinatie of multitasken. Afgewisseld: staan, zitten, liggen. Balansoefeningen erbij. De goedheid/betrokkenheid/zorg van de omgeving ontroert mij. Ik voel me een rijk mens. Dankzij MS. En ik sport. Ondanks MS.

(Hard)lopen

Grapje ?. Alle vormen van lopen zijn echt ‘no-go area’ geworden. Vroeger liep ik graag hard. Nu is dit voorbij. Het vraag te veel van mijn lijf. Of mind? Een uur indoor fietsen, lukt uitstekend. Maar eerlijk: ik kan nog geen kilometer lopen. Ik wandel wel stukjes, vastgeplakt aan de arm van mijn man. Zonder, ben ik gauw ‘dronken’. En traag, super traag.

Tja, ik mag dus niet klagen. Ook niet over MS. So far, so good….

Ania, Januari 2018