Karoline (46 jaar) kreeg de diagnose MS vlak na haar 40e verjaardag. Op aanraden van de fysiotherapeut schaft zij, met een forse portie tegenzin, een scootmobiel aan. Inmiddels is de scootmobiel veranderd in een kunstwerk en Karoline kan niet meer zonder haar scoot.
Door: Karoline Bol
Ik zag er tegenop om 40 te worden maar mijn man zei: ‘wat maakt het uit, het leven begint bij 40’. Nou… dat had hij misschien beter niet kunnen zeggen. Het eerste jaar kreeg ik de ene schubeen terugval in - of opflakkering van - MS. Een een periode met klachten, die ook wel aanval of exacerbatie wordt genoemd. Meer... na de andere, elke drie maanden lag ik weer in het ziekenhuis. Wel een beetje cynisch want vlak voordat ik veertig werd waren wij op Texel komen wonen. Nu heb je hier echt alles, maar geen ziekenhuis. Dat hoopten wij ook niet nodig te hebben, maar dat liep dus anders. Mijn neuroloog stelde daarom al snel voor om Avonex te gaan spuiten en later ben ik overgestapt op Copaxone.
Al snel na de diagnose ging ik, niet echt van harte, gebruik maken van een scootmobiel. Ik ging elke week naar het verpleeghuis waar mijn fysiotherapeut is gevestigd. Een afstand van maar een paar straten van mijn huis vandaan maar toch kwam ik daar altijd erg vermoeid aan. De fysiotherapeut vond dat maar niets en zei: ‘of je gaat een scootmobiel aanschaffen of je blijft in het verpleeghuis’. Dat was wel even slikken. Ik wilde niet op zo’n ding zitten, want dan voelde ik me wel heel erg invalide. Maar de fysio zei: ‘je bent ook invalide, mens, dus zeur niet en schaf er één aan’.
Achteraf ben ik daar heel erg blij mee en ik rijd er nu elke dag op. Inmiddels zou ik niet meer zonder kunnen en willen. Mijn man heeft er een grote mand op gemaakt zodat ik alle boodschappen weer zelf kan doen. Met toen nog drie kinderen thuis had ik die ook wel nodig.
Omdat ik mijn scootmobiel saai vond had ik hem wat opgevrolijkt met stickers en wat bloemen, zoals je nu ook vaak ziet op fietsen. Scootmobiels zijn vaak blauw, groen of rood, niet echt spectaculaire kleuren. Net als de wandelstokken, ook vaak saai. Daar heb ik intussen ook al een paar hele leuke van.
Begin dit jaar heb ik kunstschilder Ingmar Moerbeek benaderd. Hij woont hier op het eiland en ik heb hem gevraagd of hij misschien mijn scoot wilde beschilderen in de stijl van Herman Brood. Ik wist dat hij in deze stijl veel schilderijen maakt en daarmee ook exposeert. Ingmar zag dat wel zitten. Zoiets had hij nog nooit gedaan en hij vond het wel een leuke uitdaging. Met het ontwerp mocht ik me niet bemoeien, dat bepaalde hij zelf. Samen met een vriend die een autospuiterij heeft hebben ze hem helemaal opgepimpt. Ik heb wel gevraagd of hij de mand wilde laten zitten en daar heeft hij een eigentijdse vissenkom van gemaakt. Past wel bij de eilandsfeer!
Ik vind mijn scoot geweldig geworden en krijg er ook heel veel positieve reacties over. Op de voorkant heeft Ingmar een mens-figuur gemaakt met kop en armen en achterop zit een saxofoonspeler. Als je op een scoot zit, kijken mensen naar je. Dan is het toch alleen maar leuk dat ze naar een leuke scoot kunnen kijken, of niet soms.
Laatste nieuws
Mantelzorger steeds grotere last voor werkgever
1 december 2023
Nieuws | Werkgevers vinden het steeds lastiger dat een groeiend aantal werknemers ook mantelzorger is. Dat is zorg die partners, kinderen, ouders of andere bekenden aan een zieke of gehandicapte naaste geven.
Overheid zoekt oplossing voor belastingnadeel Wajongers
25 november 2023
Nieuws | De overheid zoekt naar een oplossing voor het plotselinge belastingnadeel dat sommige mensen ondervinden die een uitkering hebben op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten (Wajong).
Proef met eenvoudigere beoordeling Wia-uitkering
23 november 2023
Nieuws | Het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) gaat waarschijnlijk vanaf 1 juli 2024 een proef nemen met een versnelde beoordeling van uitkeringen in het kader van de wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wia).