Hoi ik ben Johan ik ben 26 jaar en ik heb ongeveer 4 jaar MS. Het is nog steeds als of ik gisteren de diagnose gekregen heb. Het was een zware strijd om er bovenop te komen. Maar ik heb ondertussen ook weer heel veel gedaan.

Het is vier jaar geleden op een zondagmiddag begonnen. Ik rekte me uit en hoorde wat kraken in mijn nek. Twee seconden later had ik uitval van mij armen, uitval van mijn bovenlichaam compleet van schouders tot aan mij benen aan toe. Ik kon niks meer bewegen.

Drie dagen later, door pure wilskracht, kon ik mij weer wat bewegen. Nu loop ik weer. Ik heb alleen geen gevoel meer op mijn huid. Ik loop bijvoorbeeld met twee graden onder nul naar buiten in mijn T-shirt en ik merk geen verschil. Maar ik kan nog zo veel wél!

Ik heb mijn motor rijbewijs gehaald en ben met mijn motor vier weken in Oost Europa geweest. Dat was een trip van plus minus 7000 kilometer. Dit jaar ben ik met een groep naar Amerika geweest en heb ik mijn Harley naar Milwaukee gereden, ’the home town’. Dat was een trip van 5000 kilometer in twee weken

En ik heb nog veel meer toekomst plannen. Of ze allemaal uitkomen weet ik niet maar het is de moeite van het proberen waard. Zo is in mijn geval MS geen handicap, maar een beperking.

Ik hoop dat mensen die dit verhaal lezen geïnspireerd raken en niet bij de pakken neer blijven zitten. Ik weet dat het zwaar is. Ook ik heb er elke dag mee te maken. Het lukt mij ook niet altijd en zeker niet elke dag. Maar nooit geschoten is altijd mis. Vecht ertegen zolang je kunt en blijf naar oplossingen zoeken. Een kleine aanpassing kan een enorm verschil uitmaken.

Johan, november 2003