• 0 Reacties

Ik luister naar de naam van Jan Kosten en ik ben nu 35 jaar. Zeven jaar geleden openbaarden zich bij mij de eerste symptomen van MS. Op dat moment was ik internationaal vrachtwagenchauffeur, en ik kwam uit Denemarken met de eerste lading Hollandse nieuwe. Dat klinkt misschien raar, maar daar komen die visjes dus echt wel vandaan.

Ik was ongeveer zo’n zeven uur aan het rijden en toen ik bij de Deens-Duitse grens aankwam, ontdekte ik dat mijn rechteroog kuren begon te vertonen. Het scherp stellen lukte moeizaam en de hele wereld werd waziger dan anders.

Een jaar of vier hiervoor had een ik een ongelukje in de garage gehad waarbij alle twee mijn ogen door een harde explosie waren getroffen. Er zaten toen meer dan 30 stukjes metaal en allerlei andere troep in mijn ogen en die moesten ze er uit boren. Heb hiervoor 24 uur geblindeerd in het ziekenhuis gelegen.

Gelukkig is dat allemaal weer goed gekomen. Kreeg alleen wel de waarschuwing mee dat mijn netvlies door de explosie altijd zou kunnen scheuren. Dus, bij die grens van Denemarken en Duitsland werd ik toch wel bang en heb meteen het ziekenhuis in Goes gebeld.

Nadat ik het hele verhaal had uitgelegd – het was toen ongeveer 11 uur s’avonds – kreeg toch meteen de desbetreffende arts aan de telefoon. Hij vertelde me dat hij meteen naar het ziekenhuis kwam en mij vroeg om hetzelfde te doen. Ik vertelde hem dat ik belde vanuit de auto en over een uur pas in Hamburg zou zijn waarna het nog altijd een uurtje of 10 rijden was naar Scheveningen, de eindbestemming.

Enfin, we spraken af dat zodra ik in Scheveningen aangekomen was er een collega van mij met een personenauto op me zou staan wachten en we van auto wisselden zodat ik meteen naar het ziekenhuis zou komen. Dat was dus pas de andere dag tegen de middag en al die tijd heb ik niet geslapen.

In het ziekenhuis kreeg ik diverse onderzoeken en werd daarna terug naar huis gestuurd met nog steeds maar één goed oog. Ik ben de ziektewet ingegaan en heel veel onderzoeken volgden. Maar de oogartsen stonden voor een raadsel want er was met mijn ogen dus niks aan de hand.

Toen werd ik kwaad. Want als er niks aan de hand is waarom zie ik dan niks door mijn rechteroog? Wisten ze ook niet en ik werd doorgestuurd naar een neuroloog. Nou ja, daar had ik toen dus nog nooit van gehoord en ik snapte er niks van. Was trouwens wel een hele aardige vent.

Enfin, ik moest eerst met een aardige assistente mee en moest me uitkleden. Ik dacht dat ze gek aan het worden was en zei haar dat ik er nu geen barst meer van snapte. Ik vroeg of ze het verkeerde dossier had meegenomen. De assistente begon te lachen en vertelde me dat er een algeheel onderzoek zou volgen.

Ze begon met een hamertje op mijn ledematen te slaan en met veertjes te kietelen en nog meer van dat soort grappen.Een week later kreeg ik van de neuroloog te horen dat hij MS vermoede maar er niet zeker van was. Er volgde nog een MRI en een ruggenprik en daarna volgde de diagnose MS.

Ik reageerde wel een beetje laconiek en vroeg ook wat dit allemaal inhield. Er werd verteld dat ik het in hele lichte mate had en er dus weinig hinder van zou ondervinden. De eerste solumedrolkuur volgde zonder resultaat. Was dus bijna blind aan een oog. Ben na 3 maanden toch weer begonnen met werken. Dat viel in het begin wel even tegen. Met één oog zie je dus geen diepte meer. Maar, we zijn nu 7 jaar en 7 x 150.000 = ongeveer een miljoen KM schadevrij verder.

Maar twee dagen voor Kerst begon mijn andere oog ook kuren te vertonen. Ik zit nu ongeveer al een half jaar thuis en dat viel in het begin dus helemaal niet mee. Van de een op de andere dag van je van van 70 tot 80 uur werken per week ineens terug naar 0.

Ik hoop dat mijn verhaal geplaatst wordt want ik wil graag contact komen met andere mensen die in dit zelfde schuitje zitten.

Jan, 20 juli 2001

Meer lezen: