• 2 Opmerkingen

Het leven was goed, ik was trots op mijn leven. Tot die dag in Zuid Frankrijk. Wat er toen met mij gebeurde leek verdraaid veel op een kater en daar heb ik vandaag de dag, 22 jaar later, nog steeds last van!

Gedicht: Stille insluiper Je kwam zomaar bij mij binnen
zonder te kloppen op mijn deur
zonder je voor te stellen
liet jij me verbaasd staan
zonder me te waarschuwen
nam je mijn verwachtingen weg

je bent inmiddels overal
elke stap die ik zet
laat jij je voelen
van top tot teen
gooi je mijn bewegingsvrijheid aan diggelen

je bent een kleine stof
maar laat zoveel vragen achter
waarom bij mij
waarom verniel je mij
ben ik zo slecht in jouw ogen/
Ik heb maar één leven
die wil ik niet met jou delen

laat me met rust!

 

Bauke Liefers
www.baukeliefers.net/over-mij.html

Dit bericht heeft 2 reacties

  1. Mooi gedicht en zo waar , mijn man is vorig jaar dmv euthanasie heengegaan. Toen 11 jaar geleden was het vastgesteld maar was al veel langer in zijn leven. Door orthopedische operaties is dit niet eerder onderkent.

    Heel veel sterkte.

    Gr. Elly Rutten

    Beantwoorden

    1. Namens mijn broer, de schrijver van het gedicht, dank voor je reactie.
      Het is een vreselijk slopende rotziekte die niet altijd meteen ontdekt wordt.

      Veel sterkte met het verlies van uw man.

      Gr. Esther

      Beantwoorden

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen: