Hallo ik ben Esther, 30 jaar en woon samen met Jos en onze dieren: hondje Kelly en poes Audrey. Ik neem jullie mee terug naar juni dit jaar. We waren net een half jaar geleden verhuisd naar ons nieuwe huis, vlak over de grens met Duitsland. Daar zijn de huizen namelijk veeeeeeeeeeel groter dan in Haaksbergen, waar we vandaan komen.
Plotseling had ik een raar gevoel in mijn benen. Aangezien ik de taal nog niet helemaal machtig ben, had ik toch wel enige angst om de medische molen in te gaan. Maar dat viel heel erg mee! Ben met een dag opgenomen in een specialistisch neurologisch ziekenhuis en was met een week weer thuis. Van de prednison kreeg ik alleen een dikke kop. De diagnose was: misschien een voorbode van MS.
Helaas kreeg ik half oktober weer klachten. Ik heb nog even gedacht dat het angst was wat ik voelde maar helaas was het echt. Weer terug naar het ziekenhuis. Daar ben ik compleet binnenste buiten gekeerd om alle andere dingen uit te sluiten. Maar de nieuwe diagnose was echt: MS! Ik moet eerlijk zeggen dat de schok meeviel omdat ik er toch al stiekum aan gedacht had dat het zo zou kunnen zijn.
Mijn eerste reactie was: nu wil ik een biertje! Kun je zien hoe mensen raar kunnen reageren! Mijn arts moest er om lachen en zei dat ik alleen een alcoholvrij biertje mocht hebben! Jos en ik zijn de stad Borken in gegaan en hebben samen een biertje gedronken op de toekomst. In december begin ik met spuiten wat ik nog wel een beetje eng vind. Maar volgens mijn neuroloog zijn de resultaten goed en de bijwerkingen nihil.
Ook ben ik er achter gekomen dat mijn partner, vrienden, familie en collega’s ervoor kunnen zorgen dat een psycholoog voor mij overbodig is. Ik ben zo verschrikkelijk goed opgevangen door kaarten telefoontjes, mailtjes, sms en noem maar op. Ik hoop dat iedereen zo’n kring van lieve mensen om zich heen heeft. Ook denk ik, nu ik onder de Duitse gezondheidszorg val, dat ik sneller geholpen ben dan in Nederland.
Ik zou het leuk vinden om met leeftijdsgenoten te mailen want ik wil niet constant met de ziekte bezig zijn maar ervaringen uitwisselen lijkt me leuk en leerzaam.
Esther, november 2004