Apetrots

Apetrots op mijn collega’s en werkgever

Mijn collega’s rennen gesponsord van 4 Engelse mijlen tot de halve marathon voor Stichting MS Research. Uitslovers? Nee, kilometervreters. Toppers! En ook: zó trots op!!! En jaaa, stiekem ben ik jaloers op ze. Zij wel, ik niet. Zucht. Ik loop niet mee, IK HEB MS.

Als je ziek bent, is beter worden je liefste wens. Voor mij (en u) kan die wens nog niet vervuld worden: no money, no research, no cure. Het doemscenario.

Needs no words

‘Geef me werk wat bij mij past en ik hoef nooit meer te werken’, Confucius (500 v. Chr.). Ik zit op mijn plek. Hier is de actie bedacht, ontworpen en opgezet. Ik voel me dankbaar en geliefd mens. Wat ervaar ik om me heen? Warmte. Meeleven. Maar zeker ook (mee)vechten!
@Hester: mooi mens, jij! #terriblygrateful

Uit het oog uit het hart?

Dacht het niet! Mijn ex-werkgever verspreid verder onze actie en mijn oproep om de donateurs. Ik voel me gesteund en versterkt om tot het ‘gaatje’ te gaan. Waarom? Een reactie van een donateur: ‘Iedereen heeft wel iemand in de familie of vrienden/kennissenkring die MS heeft. Het raakt je enorm (..)’. Hmmm. Herkenbaar, toch?! Dus: MS moet de wereld uit!
@Jos: dankjewel

Can you fancy that?

Famillie, vrienden, kennisen, buren, onbekenden. Huh?! Ja, ook onbekenden! Velen leven mee en steunen deze actie. Doneren. #dankbaar. Zij maken het verschil voor mij en vele andere MS patiënten. Sterker nog: zij kunnen voor een doorbraak zorgen in MS research! Can you fancy that? Ik kan niet wachten! En mét mij vele anderen.

Liefs, Ania
www.inactievoorms.nl/actie/ania-timmer