
Belofte maakt schuld. Hierbij mijn WIAvonturen met de conclusie.
Even recapituleren: twee jaar geleden (bijna althans) meldde ik mij ziek bij het UWV. Na twee jaar wordt dan je arbeidsvermogen beoordeeld en kan je wel of niet meer aan het werk. Ik vertelde al dat ik bij de keuringsarts was geweest en dat er nog een gesprek zou volgen. Met de arbeidsdeskundige.
De laatste horde, maar in mijn verwachting zou dit de zwaarste worden. Nu zou mijn arbeidsvermogen tegenover mijn verdiencapaciteit ten opzichte van mijn laatst verdiende loon gezet worden. Veel technische termen voor iets wat redelijk simpel is: kan ik met minder (of geen) werk net zo veel verdienen als vroeger.
Er zijn allerlei regels om dit te kunnen berekenen. Die ken ik niet allemaal precies uit mijn hoofd, maar het komt hierop neer: voor ik mij ziek meldde werkte ik voor een aantal uur in de week met een bepaald loon per uur. Nu kan ik dat aantal uur niet meer werken, maar om mij af te keuren moet ik boven een bepaald percentage van mijn oude loon kunnen verdienen. Bij mij spande het er nogal om of dat wel of niet zou lukken.
Daarom had ik met mijn moeder alle mogelijke uitkomsten van tevoren uitgerekend. Het UWV gaat geen uitkering betalen alleen omdat ik zulke blauwe ogen heb. Terecht ook. Maar daarom wilde ik wel dat alle omstandigheden in de berekening meegenomen zouden worden, zodat ik uiteindelijk niet met lege handen naar huis gestuurd zou worden.
Ik ging dus ook strijdvaardig het gesprek tegemoet. Ik wilde niet afgekeurd worden, maar ook niet dat men zou zeggen dat er niets met me aan de hand was. Tijdens het gesprek werd al snel duidelijk dat het UWV het volledig met mij eens was. Nog iets meer zelfs. Ik ben 80 tot 100 procent arbeidsongeschikt.
Daar schrok ik toch wel even van. Dat was meer dan waar ik vanuit was gegaan. Als ik heel eerlijk ben, klopt het wel, maar toch… Ik wil ook met de grote mensen meedoen, werken voor mijn geld en een bijdrage leveren aan onze samenleving. En gelukkig werd dat ook gezien door het UWV. Ik ga de WGA in. Dit betekent dat ik kan werken en dat het UWV mij gaat helpen dit te vinden, maar daarnaast houd ik de zekerheid van een uitkering. Later deze maand heb ik hier een gesprek over bij het UWV en gaan mijn WIAvonturen dus verder.
Marijn
Fotografie: Maxim Wermuth
Dit bericht heeft 0 reacties