Van A naar Beter?

Van A naar Beter?

Taxivervoer is er voor een avondje uit maar ook als zorgvervoer. Vanwege mijn heftige zenuwpijn en slechte zicht ben ik voor vervoer afhankelijk van anderen.

Om naar mijn verschillende medische afspraken te gaan reis ik per taxi. Tevens maak ik gebruik van een taxibusje bij een andere maatschappij voor sociale afspraken in de omgeving, en van Valys voor sociale afspraken verder weg.

Ik maak regelmatig gebruik van deze taxibedrijven en ben over het algemeen tevreden maar helaas loopt het de laatste tijd niet erg soepel allemaal.

Als gevolg van te weinig personeel bij de verschillende vervoersdiensten ben ik de laatste tijd genoodzaakt om voor vrijwilligers van Automaatje te kiezen. Zij brengen mij nu naar (medische) afspraken. Een andere optie is om mijn ouders in te zetten als chauffeur, maar zij wonen ruim een half uur rijden bij mij vandaan.

De ritten probeer ik altijd ruim in te plannen maar de laatste tijd kom ik regelmatig te laat op mijn afspraken. Daarnaast is het voor mij ook vervelend om steeds vaker de taxi te moeten delen met anderen. Vanwege medicijnen die mijn immuunsysteem onderdrukken moet ik me goed beschermen met mondkapjes, om te voorkomen dat ik een virus oppik, van medereizigers. Bovendien kan ik niet lang zitten vanwege heftige zenuwpijn. Helaas komt het de laatste tijd vaak voor dat we een omweg moeten maken om mensen op te halen of thuis te brengen, en ik vrij lang onderweg ben.

Wat makkelijk was het toen ik een paar jaar geleden zelf nog een auto had en overal heen reed. En het scheelde enorm veel tijd! Helaas lukt me dit niet meer door de pijn.

Gelukkig zijn er ook voordelen! Sommige chauffeurs ken ik nu zo lang dat we genoeg gespreksstof hebben. Maar ook met onbekende chauffeurs heb ik soms leuke gesprekken zoals die chauffeur die vaak al voor 6.00 uur ’s morgens mensen vervoert en wilde dieren zoals vossen, reeën en zelfs dassen ziet lopen. Hij wacht nu nog op de wolf, die er als het goed is, in overvloed zitten hier.

Met mijn Marokkaanse chauffeuse wissel ik recepten uit en een andere chauffeur vertelt over de landen die zijn vrouw en dochter bezoeken vanwege vrijwilligerswerk. Daarnaast houden ze rekening met mijn pijn en rijden de meesten heel rustig over drempels.
Hoewel het vaak een geregel en gedoe is ben ik blij dat ik in Nederland woon en er zoveel vervoersmogelijkheden voor chronisch zieken zijn. Dus ik maak er elke rit maar het beste van en hoop op nog meer interessante verhalen die ik met jullie kan gaan delen. Hopelijk wordt het in de toekomst echt van A naar Beter!

Davine