Coronadialogen (7)

Hé Mariëtte,

Wat zou ik je graag Willow weep for me horen zingen! Heb je dat nog ingestudeerd? Prachtig nummer. Schoonheid troost bij ellende, muziek bovenal. Mijn cursus Gregoriaans is alweer aan z’n vervolg bezig en ik oefen nu Avé Maria, voor een devote Marialiefhebber als ik ben een cadeautje. Ik moet alle oefeningen vaker doen, want naar mate ik ouder word beklijven geleerde zaken minder goed, heb jij dat ook?

Bij de activiteiten voor freules zou ik graag nog borduren willen toevoegen, erg Zen om te doen. De laatste jaren haak en brei ik veel babyattributen. Tegelijk kijk ik dan tv, dan heb ik niet het idee dat ik mijn tijd vermors. Nu de winter komt: warmhouddekentjes. Ook op bestelling.

Je schreef bij de vorige lockdown over je exit naar Luxemburg! Ik durfde destijds bijna mijn wijk niet uit. Nu ben ik veel makkelijker, ik heb zelfs een week langs het Wad gescooterd in de warmste septembermaand ooit gemeten. Het eiland waar ik was kende (nog) geen corona en het leek of het allemaal een nachtmerrie was geweest.

8.000

Helaas zitten we nu weer op meer dan 8000 besmettingen per dag en ken ik ook steeds meer mensen die min of meer ernstig te grazen zijn genomen door het virus…terug in de realiteit. De partner van een zoon werkt op de corona verpleegafdeling, een vriendin op de corona IC. Ik ben weer veel terughoudender in mijn activiteiten buiten de deur en contacten. De situatie is ‘Zeer Ernstig’ op de Routekaart die de overheid hanteert. Heb jij een plan hoe de winter vrolijk door te komen zo?

Om toch contact te houden met de wereld probeer ik regelmatig te wandelen, vaak in een bos-vennen gebied vlakbij. Het wordt er allengs drukker. Het is een kwetsbaar natuurgebied dus honden moeten aangelijnd. Daar houdt niet iedereen zich aan. We kwamen deze week een rondrennende wild blaffende bouvier tegen en dan verberg in me in het struikgewas net zolang tot hij zijn belangstelling verliest. Als zo’n bakbeest tegen me opspringt val ik geheid en ik kan zonder hulp niet overeind komen. Een mens wil z’n waardigheid toch bewaren. Langs de bosweg lag een koelkast- ook zo’n coronagerelateerd gedragsprobleem: mensen dumpen hun afval overal. Niet aan ergeren Lena!

Somberen

Ik had altijd al smetvrees- ik maak de huizen waar ik op pas altijd grondig schoon. Nu zit in elke tas handalcohol en staat er een fles bij de voordeur. Virusangst. Ik ben ook bang voor brand en voor kleine ruimtes, voor mensenmenigtes, voor wat niet al. Daar kan smetvrees nog wel bij. En mondkapjes in een plastic zakje in elke jaszak.

Door veel bezig te zijn houd ik nare gedachten, somberen over de toekomst, de teloorgang van kunst en cultuur, de bijenstand en wat niet meer- op afstand. Maar depressiviteit is ook een MS-ding, hoe houd je dat uit elkaar?

Ik zet maar weer een es een mooi muziekje op, met heimwee naar de zomer:
https://www.youtube.com/watch?v=dAahY8_wqVM

Hou je taai!

Marja

Hoi Marja,

Long time, no speak! Of written kan ik beter zeggen. Ja, we zitten er weer middenin. Dus tijd om de digitale pen maar weer op te pakken…

Willow weep for me: het lijkt alweer een eeuw geleden dat ik daarmee bezig was. Ligt nog steeds op de plank om verder in te studeren. En net als jij heb ik last van de gebreken van de sluipende ouderdom LOL: het kost me uren, dagen, jaren om een tekstje in te studeren. En dan nog heb ik tijdens het zingen liever de teksten binnen handbereik. Dat is echt wel anders geweest! Vroegûh (lees: toen ik nog jong was en vol kraakbeen) schreef ik allerlei teksten van LP-hoezen over en die leerde ik dan allemaal uit m’n hoofd. Inmiddels hebben we internet, dus da’s niet meer nodig. Maar ik denk dat het opschrijven ook wel hielp om dingen beter te onthouden. 

Ook ik heb de breipennen maar weer uit de mottenballen getrokken. Pennen zeven, dus dat schiet lekker op. Hoezo is breien tijd vermorsen? Het is voor krakende wagens als wij een enorm meditatieve bezigheid. Nodig om niet helemaal door te draaien vanwege de chaotische toestanden om ons heen. Het enige nadeel bij mij is dat ik door gevoelsuitval de draden enzo niet goed voel. Dat levert soms zeer creatieve resultaten op.

Mijn zomer was op meerdere fronten confronterend. Mijn lief heeft de halve gevel van ons huis onttakeld en weer in elkaar gezet. Als een volleerde acrobaat slingerde hij een paar weken lang een steiger op en af. Installeerde ramen en herstelde rotte balken. Dit tot grote verbazing en bewondering van de buurt (en mij…). Onderwijl overleed Nora Holtrust, de drijvende kracht en hoofdredacteur van MSweb. Dat greep me veel meer aan dan ik gedacht had. En toen eindelijk de steiger weg was en de uitvaart was geweest viel mijn lief met de fiets en brak zijn bekken. Heel pijnlijk en zes weken niet belasten.

Vakantie

Toen werd ik ineens de mantelzorger van mijn mantelzorger. En ik kan je zeggen: dat viel niet mee. Sterker nog: binnen een week zat ik overspannen op de bank te janken. M’n hele kaartenhuis was ingestort. Om een lang verhaal kort te maken: mijn lief herstelde behoorlijk snel en ik heb mijn agenda en mailbox maar helemaal leeggemaakt. We hebben zes weken geïmproviseerd met twee rolstoelen, krukken, een hoop wijn en Thuisbezorgd. En eind augustus zijn we toch op vakantie gegaan. Drie-en-een-halve week rondsleuren in Italië en Frankrijk. Laverend tussen gele en oranje gebieden. Mondkapje op – mondkapje af. Maar het was het meer dan waard. 

Inmiddels zit ik weer in het zadel en mijn lief is goed op weg met de revalidatie. Hoe we de winter gaan doorkomen weet ik werkelijk niet. Normaliter verheug ik me op de Kerst en Oud en Nieuw. En train ik bij de fysio mijn benen en armen voor de wintersport. Maar ik verwacht dat deze winter anders gaat verlopen dan gewenst. Misschien moet ik ook maar een bouvier aanschaffen en dan een ander de stuipen op het lijf jagen. Levert dat in elk nog wat te lachen op.

Hier is mijn alltime melancholische zomerkraker!:
https://www.youtube.com/watch?v=W0sILRaPdvo

Hoor graag weer van je!

Groet!

Mariëtte