Speculaas

Blog Nel

En nu zit ik dus ineens hier. Fantastisch. Onwerkelijk. Soms beangstigend, dan vrees ik dat het een zwart gat is waar al ons geld in verdwijnt. Het dak is oud. Is de fundering nog goed, wat wordt ons gasverbruik hier? En toch maak ik me eigenlijk niet echt zorgen. Ik weet dat we met weinig toe kunnen en –  het belangrijkste – dat ik er niet alleen voor sta. We kunnen veel aan. En veel zal het worden.

We willen een wc boven ( en daarna een nieuwe badkamer beneden en de oude wordt dan mijn werkkamer). H. kan dat maken. Stap voor stap. Eerst de wc. Dat betekent een rioolbuis van boven naar beneden, van beneden naar buiten.

Maar waar loopt de riolering? We vermoeden langs het huis aan de westkant. H. gaat graven (klei, zwaar!) en ja hoor, daar ligt-ie. Wel hoger in de grond dan we hadden verwacht, maar ach. Gat gehakt in de muur om de buis van binnen naar buiten te steken.

Die avond komen de buren. ‘Wat ben jij nou aan het doen? Dat is geen riolering, dat is regenwaterafvoer. Zijn jullie wel aangesloten op het riool? Wij niet in ieder geval.’ We gaan het de vorige bewoners vragen. Wat blijkt: we hebben een septic tank! Aan de andere kant van het huis. Het hele circus moet in omgekeerde volgorde en dan aan de andere kant graven en boren.

Lift

De vloer op de eerste verdieping is nu een meter verlaagd. Er moest een hoop gesloopt worden. Ik kan niet uitleggen hoe het er hier uitziet, wel dat de hal beneden in open verbinding staat met het dak en dus niet warm te stoken is. Het is daar nu 10 graden. De liftmonteur komt over anderhalve week. Ik hoop maar dat de timmermannen de goede voorbereidingen hebben gemaakt. Daarna kunnen we de slaapkamer gaan inrichten, dan kan het bed naar boven, dan kunnen we de woonkamer beneden ver inrichten. Leuk!

Visite

Er zit hier regelmatig visite aan tafel. Veel vaker dan in onze vorige woonplaatsen. Er komen nieuwe buren kennismaken, allerlei werkvolk heeft hier pauze, kinderen en vrienden komen helpen, sommigen blijven logeren. Ik vind het heel prettig om vaak mensen om me heen te hebben. Ik wilde ook al geen enig kind zijn vroeger. Wel gaan er veel brokken speculaas doorheen.

Tuin

De boerderij heeft vijf jaar leeggestaan, dus in de tuin is veel gaan woekeren. Brandnetels, vlier en braam (zonder eetbare bramen helaas) hebben de overhand gekregen. Twee tuinmannen en twee tuinvrouwen zijn vier dagen bezig geweest om dat eruit te trekken, te zagen en te spitten. Een bereklus. Maar het was een heerlijke week met lieve mensen, heerlijk weer en een tuin die zó mooi werd!

Oog

En toen wreef ik in mijn oog, daar zat een hard dingetje, het ging niet weg, het bewoog wel, nog meer wrijven, tranen, maar dingetje ging niet weg. Na een paar dagen was mijn oogwit rood en zat het half dicht. Een ontstoken oog, zei de (nieuwe, aardige) huisarts. Een zalfje. In diezelfde dagen ging het gaatje in mijn oor ontsteken.

Toen ging ik nadenken: waarom ineens deze ontstekingen? Mijn weerstand is te laag. Ik ben leeg. En toen ik dat doorhad, voelde ik de vermoeidheid pas écht goed. Een grote zware knop omgedraaid. De eerste harde ingreep: agenda leeg vegen. Ik ken het nog van toen ik nog betaald werkte, dan was dit soms ook nodig. In de dagen erna moet ik van mezelf rusten als ik me moe voel. Soms al om elf uur ’s ochtends! Het duurt uiteindelijk drie weken voor ik me weer uitgerust voel van vier maanden geregel.

Nel

Foto: Maxim Wermuth