Blog Nel
Nu ik MS heb…
Nu ik MS heb:
Hoef ik niet meer te werken. Hoef ik geen geld meer te verdienen. Hoef ik niet meer mee te doen in de ratrace voor een carrière.
En toch, en toch.
Wil ik meedoen. Laten zien wat ik kan. Gewaardeerd worden.
Nu ik MS heb:
Hoef ik geen vervelende klussen in het huishouden te doen. Nooit meer stofzuigen met een zere rug. Geen wc’s meer. Nooit meer de badkamer schoonmaken. Wat een rotklus was dat.
Maar, maar.
Als het klaar was genoot ik van het zwaar bevochten resultaat. Voldoening. Hoe bereik ik dat nu?
Nu ik MS heb:
Hoef ik me niet meer te houden aan de slank-zijn-dwang. Ik sta niet meer, heb geen silhouet meer, geen taille. Laat maar gaan.
Nee, nee!
Ik blijf proberen om slank te worden zoals vroeger, misschien wel tot mijn einde.
Deze twee kanten, dit balanceren op het dunne randje dat ‘Leven met MS’ heet, dit wegzinken en weer naar boven zwemmen is er altijd. Voor je het weet gaat het fout. Te veel gedaan, te moe, te weinig uitdaging, te veel gesnoept.
Als ik doorschiet zijn de gevolgen minder ontwrichtend dan een paar jaar geleden, dat wel. Steeds beter krijg ik door wat de valkuilen zijn.
Het is verleidelijk om steeds minder te doen, gerechtvaardigd door m’n handicaps. Ik kan minder doen, ik mág ook minder doen. Dan voelt ‘makkelijker’ als ‘ruimte’.
Maar te weinig doen, te makkelijk worden kan dus ook, merk ik. Dan is het niet prettig meer. Dan ontstaat er ‘leegte’. Het verschil tussen ‘ ruimte’ en ’leegte’ is zin erin.
Misschien is dat in elk leven wel zo, maar een psycholoog zei me eens: “MS vergroot alles uit.” Gelukkig kan ik ook intens genieten van tekenen, van muziek, een goed boek.
Het afvallen heb ik dus opnieuw opgevat. Ik wil het per se niet snel, want dan ga je jojoën volgens mij (ook volgens veel anderen trouwens). Ik eet nu, met hulp van een voedingscoach, gezond, niet te weinig en niet te veel. Op een weegschaal staan gaat niet meer, dus het enige wat we kunnen meten is mijn taille. Elke woensdag is het meetdag. Bij mij is er elke week een centimeter af. En daar mag ik dan een beloning voor. Niet iets lekkers natuurlijk, maar bijvoorbeeld een sjaal (ik ben gek op sjaals), een boek of krijtjes om mee te tekenen.
Mijn vriendin daarentegen groeit. Zij slikt nu vrouwelijke hormonen en haar borstomvang groeit elke week met 1 centimeter. Ik ben blij voor haar, maar vind het ook gek.
Het gaat niet meer zo goed tussen ons. Misschien komt het door de sekseverandering van mijn vriendin? Misschien zijn het onze patronen die precies verkeerd op elkaar inwerken? We hebben daarover gepraat. Het lukte ons niet om tot een verbetering te komen. Nu zijn we in therapie gegaan.
Misschien vergroot MS de moeilijkheden ook? Hopelijk dan ook een verbetering.
Nel
Foto: Maxim Wermuth
Misschien vind je deze berichten ook interessant…
Laatste nieuws
Week van de Toegankelijkheid
3 oktober 2023
Nieuws | Tot en met zaterdag 7 oktober 2023 is het weer de Week van de Toegankelijkheid. De bedoeling van deze jaarlijkse zesdaagse is, de aandacht erop te vestigen dat op het gebied van toegankelijkheid nog veel te verbeteren valt, vooral voor mensen met een fysieke beperking.
Afscheid van twee MS-experts: Chris Polman en Paul van der Valk
30 september 2023
Nieuws | Het Amsterdam Universitair Medisch Centrum (UMC) heeft afscheid genomen van twee gerenommeerde MS-experts: neuroloog professor dr. Chris Polman en patholoog professor dr. Paul van der Valk.
Nieuwe Europese gehandicaptenkaarten
29 september 2023
Nieuws | De Europese Commissie werkt aan een nieuwe Europese gehandicaptenkaart en een nieuwe Europese parkeerkaart. Die moeten geldig worden in alle – nu – 27 landen van de Europese Unie (EU).
Dit bericht heeft 0 reacties