Huis op z’n kop

Blog Nel

Ik heb geen tijd om een blog te schrijven. Dat is niet ff snel klaar. Iedereen komt maar binnen hier*, mijn aandacht vliegt heen en weer. Had ik maar een eigen kamer (ETA augustus 2022).

Ik wil een dagje vrij. Ik zit gevangen in… ja, in wat eigenlijk? Zie je wel, daar drijf ik al weg naar de afgelopen dagen, naar mijn gevoel. Dat kan niet, want deze blog moet af. Maar het is dus precies wat ik nodig heb!

Alles staat op z’n kop hier. Een nieuwe, nee geen nieuwe: een andere kast hebben we impulsief gekocht. We waren daaraan gekomen via Marktplaats, eerst een heel klein kastje en ze had nog meer leuke dingen, want ze ging verhuizen, alles moest weg, ze wilde voortaan modern.

Ze troonde H. mee naar binnen om nog meer te laten zien. Ik kon haar huis niet in, ik moest het doen met een foto en een schuine blik door het keukenraam. H. vond hem heel leuk en ik ook wel, maar ik ben niet zo van de impulsief grote dingen kopen. Dat valt waarschijnlijk terug te voeren op een calvinistische opvoeding: serieus, denk goed na en vooral geen verspilling of buiten de lijntjes kleuren. Ach, laat ik eens gek doen, we nemen hem!

Afijn: hij is nu hier. Hij is okergeel met lichtbruine versierseltjes: kleine zonnetjes erop geschilderd. De binnenkant is blauw! Prachtig eigenlijk. Hij doet hippie-achtig aan, maar hij is oud. Uit Staphorst. Daar hielden ze erg van kleur in hun huis: er stond een rode tafel met een groene rand en groene poten, rode stoelen eromheen, en deze gele spindekast. De versiering werd soms ook op de achterkant geschilderd, want de spinde werd haaks op de voorgevel gezet waardoor er een gangetje bij de voordeur ontstond.

Leuk en apart, maar waar kan die staan? Meer dan 2 meter hoog en anderhalve meter breed. We komen uit op de woonkamer. Daar staat al een kast, provisorisch neergezet en ingericht toen we hier net woonden. Die moet leeg en weg, de hele inhoud komt op tafel. Dus nu zit ik gevangen in mijn opruimdwang en een verbod op laat-maar-waaien. In een huis-op-z’n-kop.

Er staan ook 5 volle verhuisdozen in de kamer te wachten om uitgepakt te worden. Want een vriendin hier in de buurt wil me graag helpen met wat ik maar wil. Dat komt zeer goed uit, want met H. komt de stal nooit leeg. We gaan alle dozen die daar nog staan (100?) nummeren en ik maak lijsten met het nummer en de inhoud. Beter vindbaar, denk ik.

Update over de rolstoel: de eerste dag was ik blij dat het gelukt was om een bijna identieke andere te vinden. Daarna ging mijn waardering bergafwaarts. Hij rammelt flink als ik buiten rij. Hij lijkt geen vering te hebben. De armleuning snijdt in mijn elleboog. De accu is na 7 km leeg. En het vervelendst is dat bij een grote snelheid mijn voorwieltjes gaan bibberen. Zo erg dat ik moet stoppen en langzaam weer op te trekken. Morgen komt Kerstens weer. Ik heb wel 100% grip en daar ben ik heel blij mee! De vorigen slipten als ik om wilde draaien. En hoe vaak doe je dat per dag? Precies.

Nel

*Ik vind bezoek bijna altijd leuk, maar soms wil ik me concentreren.

Foto: Maxim Wermuth