Blog Lisette

Ondersteuning

Onderweg naar het ziekenhuis sta ik stil voor een stoplicht. Bij groen licht draai ik aan de gashendel, maar er gebeurt helemaal niets. Andere fietspadgebruikers komen me links en rechts voorbij. Gasgeven lukt pas weer nadat ik mijn scooter helemaal uit en weer aan heb
gezet.

Op helling zwoegenDe scooter laat ik op een verhoging in de buurt van de hoofdingang achter. Het is geen probleem dat ik op de terugweg bergop moet om er weer bij te kunnen. Met de elektrisch ondersteunde wielen aan mijn rolstoel, rol ik met gemak dit hellinkje op.

De mammografie is zoals gewoonlijk een pijnlijke aangelegenheid. Onder vriendinnen wordt het de ‘tietenpletmachine’ genoemd. Ditmaal zit er toch ook een positieve kant aan dit Spartaanse röntgenapparaat. Bij een onverwachte duizeling val ik niet om, zoals gewoonlijk, maar blijf ik hangen aan mijn vastgeklemde borst.

Wanneer ik, geholpen door mijn elektrische wielen, hard naar de uitgang wil sjezen hoor ik een aantal piepjes. Bij elk piepje zie ik één indicatielampje uitgaan en de ondersteuning valt volledig weg. Gelukkig zijn de vloeren van het ziekenhuis glad, dat vergemakkelijkt de lange rit naar de uitgang een klein beetje.

Eindelijk buiten rol ik puffend omhoog naar mijn scooter, maar het lukt me niet om erbij te komen. Juist als ik op het punt sta om iemand te bellen – en eerlijk gezegd, in paniek te raken – vraagt een wildvreemde of hij me kan helpen. Als ik dan eindelijk vlot weg wil rijden, gebeurt er helemaal niets. Ik moet het apparaat weer helemaal uit- en aanzetten.

De meeste ondersteuning kwam vandaag uit onverwachte hoek, toen ik bleef hangen aan de pletmachine.

Lisette

Afbeelding: Elias Sch. via Pixabay

 

 

Misschien vind je deze berichten ook interessant…

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.