Kamperen

Blog Lisette

Ons caravan-uitprobeerweekend was niet perfect. Dat lag niet aan de camping, die was leuk, mooie omgeving, prima douches. Het was het weer dat roet, beter gezegd water, in het eten gooide.

Het regende het hele weekend pijpenstelen. De caravan bleek waterdicht te zijn, dat hebben we al vast kunnen stellen. Ondanks het weer heb ik genoten van de rare gewaarwording dat ons bed in de keuken stond en de zithoek ook.

Een weekendje proberen is overigens erg kort, eigenlijk té kort. Op zaterdag hebben we de caravan neergezet en de luifel opgezet.  De hele zondag hebben we op het puntje van onze stoel – om precies te zijn, het bankje in de caravan – zitten wachten tot dat moment dat de luifel droog genoeg zou zijn om afgehaald, opgevouwen en opgeborgen te worden.

Op maandagochtend vertrokken we alweer. Op een campingstoel voor onze caravan zat ik te genieten van het zonnetje dat op het allerlaatste moment toch nog even doorbrak. Sykes lag loom naast me mijn vriend na te kijken, die ons ging afmelden. Hij verdween achter de heg, op weg naar de receptie.

Volslagen onverwacht sprong Sykes op en schoot de richting uit waarin mijn vriend verdwenen was en trok mij aan haar riem omhoog. Het gebeurde allemaal heel snel; Sykes ontsnapte, ik gaf een kreet van schrik waardoor alle andere kampeerders die voor de caravan of tent zaten mijn kant uit keken.

Alsof ik op een podium stond, zag iedereen op het kampeerveldje me vol op mijn gezicht gaan.

Lisette

Foto: Lars Eriksson via Pixabay