Ruim voor Kerst heb ik onze kerstboom opgetuigd. Ik keek niet uit naar de feestdagen, maar wel naar die sfeer van mooie versieringen in de donkere dagen.

De kerst bracht een gezellig familiediner, waarbij iedereen zijn beste beentje voorzette. Het enige dat ik hoefde te doen was zeggen dat het inderdaad lekker was. Het etentje kostte me veel meer energie dan ik wilde toegeven – zeker tegenover die mensen die er zoveel werk van hadden gemaakt. Ik was er dagenlang ziek van.

Terwijl ik nog aan het bijkomen was van de Kerst, begon de aanloop naar Oud en Nieuw alweer. Om onze huisdieren niet alleen te laten op oudejaarsavond, bleven wij thuis. Door het harde geknal en de lichtflitsen, renden onze twee poezen en Sykes al vroeg in de oudejaarsavond paniekerig door het huis. De poezen zochten zelfs bescherming bij Sykes. Dat wees op een noodsituatie, ze kunnen haar de rest van het jaar niet uitstaan.

De avond brachten we zo relaxed mogelijk door met muziek en een dvd. Dat deden we, behalve voor de huisdieren, vooral voor mij. Ik probeerde me niet schuldig te voelen dat ook mijn vriend een weinig uitbundige jaarwisseling zou hebben Dat zou onnodig vermoeiend zijn – er was toch niets aan te doen –  en ik moest nog volhouden tot middernacht.

De jaarwisseling is achter de rug, het was een fijne avond (daar denken Okki, Jippo en Sykes vast heel anders over!). Ondanks dat het relaxed en gezellig was, ging ik toch over mijn energiegrens heen; ik ben uitgeput, heb pijn en voel me ziek.

Om mezelf af te leiden van mijn fysieke ongemakken zoek ik naar een bezigheid. In een duidelijk minder stemmig humeur dan twee weken geleden, besluit ik hem eens flink te gaan aftuigen,

onze kerstboom.

 

Lees ook

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *