Vrij

Blog Ilse: Vrij

Ik heb hulp nodig. Ik heb een arm nodig om op te leunen. Ik heb een rolstoel nodig om te versnellen. Ik heb medicatie nodig om me zo lang mogelijk op de wankele been te houden.

Ik heb een woning nodig zonder trappen. Ik heb een elektrische fiets nodig, dus ook elektriciteit. Ik heb het ziekenhuis nodig. Ik heb leuningen nodig en muren. Goede schoenen heb ik nodig. Ik heb een wc nodig, liefst niet te ver lopen. Ik denk dat ik eigenlijk ook een rollator nodig heb. Ik heb stoelen nodig, verpleging. Ik heb een parkeerplaats recht voor de deur nodig. Ik heb nood aan dit alles.

Ik zou verloren zijn als dit alles me plots ontnomen werd. Zonder medicatie zou de ziekte haar gang kunnen gaan. Zonder wielen van auto, fiets of rolstoel zou ik het onmogelijke van mijn benen moeten vragen. Zou ik stranden op de grond, zou ik getild moeten worden of achtergelaten, zou ik gaan kruipen of rollen. Zou ik me machteloos en afhankelijk voelen, zou ik kwetsbaar zijn, een makkelijke prooi.

Maar ik héb hulp, ik héb de steun van andermans arm, ik heb een rolstoel, ik heb die fiets, ik heb een auto, mijn slaap en badkamer zijn beneden, elektriciteit is er, er is tijd en zorg in het ziekenhuis, de levering van medicatie aan de deur, een gehandicaptenparkeerkaart, eigen muren om me heen. Ik ben veilig in dit land. Ik voel me rijk. De zorg hoúdt me op de been én sleept me erdoorheen. Ik leef in vrijheid ondanks mijn beperkingen.

Zullen we extra veel beseffen hoe goed we het hebben? Wat een boel vrede we hier hebben en wat een berg aan vrijheid er wel niet is?

Zullen we dat proberen te beseffen? Dat je zonder zorgen naar buiten kunt voor een ommetje, een boodschap, je werk, om daarna weer terug te keren naar je eigen huis. Met muren, deuren en ramen die je kunt sluiten, die jouw leven omsluiten. Waar een bed staat waar je eigen nestgeur in woont. Waar je kunt scharrelen tussen je herinneringen, prullen en spullen, waar je tot rust kunt komen om daarna die zorgeloze buitenwereld weer te kunnen betreden. Doe het maar, ga maar naar buiten zonder plan. Dwaal wat door die vrijheid. Lanterfanter in vrede en besef hoe veel leven dat is.

Ilse

Fotografie: Maxim Wermuth