Rot

Rot

Al een aantal dagen nam mijn neus een weeïge geur waar vanaf de bank. De geur liet zich
het best omschrijven als rot.

Ik rook aan de bank en keek onder de bank om te zien of daar iets lag te ontbinden. Een aangevroten pizzapunt of een muisje. Sinds de zomer hebben we namelijk een poes, van de achterburen, maar ze is kat aan huis bij ons. Had zij een prooi verstopt?
Dat was gelukkig niet het geval.
Ik begon de planten te besnuffelen en bestudeerde meerdere malen de nectarines. Maar, geen schimmel of rotte plek te bespeuren. De bananen dan? Die roken inmiddels honingzoet en daardoor bijna weeïg. Maar níet rot.

Na drie dagen nog stééds die geur… Inmiddels begon mijn gesnuffel behoorlijk obsessief te worden, want ik zat niet lekker meer op de bank. Na vier dagen was daar de ontknoping. De dader onthulde zich in de vorm van een onschuldig citroentje.

Stralend geel had ze zich schuilgehouden tussen de bananen en nectarines. Ogenschijnlijk fit had ze geleken. Maar toen ik haar van de fruitschaal pakte bleek ze onder haar witte middel grijsgroen gekleurd. Op de fruitschaal liet ze een stoffige stempel achter. Gefascineerd bekeek ik het contrast tussen de felle kleur geel en het doffe grijze groen, met in het midden een sneeuwwitte rand. De kleuren vormden samen een prachtig ensemble. Natuurlijke schoonheid en verval verenigd in deze vrucht.

Met een beetje goede wil kon ik het beeld van deze citroen ook als metafoor gebruiken voor mijn MS. Maar dat was me te zuur.

Ilse

Foto: Maxim Wermuth

Nog meer Ilse? Blog Ilse
Meer weten over het ontbinden van fruit? Bederf in de fruitschaal