
Ik kijk tevreden naar de grote lokken haar in de prullenbak. De botte en verroeste kappersschaar heeft weer dienstgedaan. De schaar is nog van mijn oma geweest en gekocht in een tijd dat een kappersschaar 26 gulden kostte bij de drogisterij. Een klein prijsstickertje op het oranje met bruine hoesje waar de schaar inzit herinnert me daaraan.
Voor dat geld moet het kwalitatief wel een goed ding zijn en zal hij ook wel goed knippen maak ik mezelf wijs.
Er moet op een dag als deze iets gebeuren. Laat vijf centimeter van mijn haar afknippen dan het begin zijn. Ik keek nog op internet naar tips voor het knippen van lang haar. Meerdere Youtube-kapsters hadden stellig gezegd: ‘Niet zelf doen en zeker niet met lang haar!’
Nu drink ik koffie. Ik voel me tevreden over mijn kleine moment van rebellie. Zeker in deze tijd, waarin de dagen zich aaneenrijgen.
De deur naar de tuin staat open, de lentezon schijnt. Ik staar naar de dikke duiven die zonnebaden op de dakrand van de rij huizen waar ik op uitkijk. Ik mis de huismerel met zijn serenades en de boom met lentebloesem die we hadden in onze vorige tuin. Ik speur nog even naar een merel, maar helaas.
Ik heb zin in nog meer rebellie, nog zo’n uitspatting. Wandelschoenen aan en gaan. Zomaar in het wilde weg wandelen. De bossen in, de hort op, even geen MS. Of op de fiets en dan lekker hard trappen met sterke benen. Naar de stad om te zien hoe de Dom er nu bij ligt, in het verstilde centrum met zijn lege terrassen en dichte deuren.
Even weg. Even in actie. In beweging. Me even niet moe voelen.
En dan vliegt er plotseling via de open deur een pimpelmees het huis binnen. Ze hupst over de eettafel en is dus heel dichtbij. Ik kijk haar verbouwereerd aan. Het meesje lijkt het daarentegen volstrekt normaal te vinden en vliegt zonder aarzeling naar een glas water om daar even uit te drinken. Met een natte snavel schiet ze vervolgens vliegensvlug weer naar buiten. Nu zit ze op de rand van de schutting en kijken we elkaar verbaasd aan. Het vogeltje lijkt nu zelf ook onder de indruk van haar avontuurlijke actie.
Ik lach naar het vogeltje, het zijn de kleine verzetjes die een dag groots in beweging kunnen zetten, bedenk ik me.
Fotografie: Maxim Wermuth
Fijn verhaal! Zo bijzonder…dat mooie vogeltje in je huiskamer!
Wat bijzonder van de pimpelmees! Het zijn de kleine dingen die het doen :).