(Blog Ilse)
Mijn ogen branden, ik slik en ik bijt op mijn wang. Zo probeer ik mijn tranen te onderdrukken. Het mislukt. Er biggelt een dikke traan over mijn gezicht. Eerst vanuit mijn linkerooghoek maar dan zonder pardon ook eentje uit mijn rechter. Het is gebeurd, ik sta te janken. Ik sta te janken bij MS-motion. Het zijn blije tranen.
Toen ik klein was, stond ik mijn tranen ook al weg te vegen. Bij optochten in het Brabantse dorp waar ik opgegroeid ben. Voor iedere gouden, zilveren of bronzen bruiloft van Tiny en Gerard of Tony en Wil werd de harmonie opgetrommeld.
Ik hoorde het tromgeroffel dan al vanuit mijn slaapkamer. Voordeuren gingen open en langzaam verzamelden de bewoners zich aan weerszijden van de centrale weg die door het dorp liep. In de verte zag ik de harmonie mooi gepositioneerd en in gelijke pas aan komen lopen en dan stond ik te snotteren.
Dat de mensen hun huis uit waren gekomen en een eenheid vormden aan de straat. Dat alle blikken gericht waren op de muziek in de verte en de kobaltblauwe uniformen met gouden knopen en biezen, het ontroerde me en dat is zo gebleven.
Bij MS-motion klinkt het startschot. We juichen aan de zijlijn voor de deelnemers die beginnen aan hun wandel- of hardlooproute. Wij: een grote groep mensen die vanochtend allemaal zijn opgestaan om naar dezelfde locatie af te reizen om in beweging te komen. Beweging om stil te staan bij MS.
Tal van benen passeren en ik neem ze allemaal in me op. Bruine benen, witte benen, behaarde benen, jonge benen, oude benen, trefzekere benen, benen stap voor stap, benen die zitten, benen in een drafje, benen die strompelen. Al klappend denk ik: dit is een ode aan de benen. Een lofzang voor het lopen, voor de ontelbare passen op een dag. Ik begin nu ook nog te joelen, ondertussen zijn mijn wangen nat van de tranen.
De eerste benen naderen de finish. Steeds meer benen verschijnen, ook die van mijn vriend en mijn vader. Er worden laatste sprintjes getrokken. Anderen worden met ondersteuning naar de eindstreep begeleid.
Al deze mensen samen verdienen lof en gelukkig schalt die door de microfoon. Applaus en blije tranen: voor ons allemaal!
Fotografie: Maxim Wermuth
Dit bericht heeft 1 reactie
Geef een reactie
Laatste nieuws
Mantelzorger steeds grotere last voor werkgever
1 december 2023
Nieuws | Werkgevers vinden het steeds lastiger dat een groeiend aantal werknemers ook mantelzorger is. Dat is zorg die partners, kinderen, ouders of andere bekenden aan een zieke of gehandicapte naaste geven.
Overheid zoekt oplossing voor belastingnadeel Wajongers
25 november 2023
Nieuws | De overheid zoekt naar een oplossing voor het plotselinge belastingnadeel dat sommige mensen ondervinden die een uitkering hebben op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten (Wajong).
Proef met eenvoudigere beoordeling Wia-uitkering
23 november 2023
Nieuws | Het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) gaat waarschijnlijk vanaf 1 juli 2024 een proef nemen met een versnelde beoordeling van uitkeringen in het kader van de wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wia).
Mooi!
Ik geniet van je verhalen hier.