
MS
Ik ken haar nu acht jaar en we zijn nog steeds geen vriendinnen. Nou ja, zij denkt wel dat ze vriendinnen met mij is, maar ik niet met haar. We zijn te verschillend.
Wat ik bijvoorbeeld doodvermoeiend vind is haar eindeloze op de rem staan. Erger nog, zij is iemand die bij voorbaat al gas terugneemt. ‘Ik denk niet dat dat gaat lukken, dat is wat te veel voor mij, ik sla dit keer even over.’ Altijd weloverwogen, bedachtzaam en gebalanceerd.
Zij is zo iemand die op haar verjaardag zuinige plakjes cake serveert en dan kan zeggen: ‘Nou, dan werd het maar weer eens tijd dat jullie opstapten.’
Ze is een vriendin die ik niet wil, maar die voor altijd haar voet tussen mijn deur heeft gezet, een vriendin met wie ik zelfs op vakantie moet.
Ze houdt me in een harnas van beperkingen. Ze heeft mijn snelheid afgepakt, ze heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer uit blijdschap op kan springen of naar iemand toe kan rennen. Ze beteugelt me, houdt me in de smiezen en hijgt de hele dag in mijn nek.
Ze is de vriendin die geen vriendin is maar waar ik mijn leven niet meer vanaf kom.
Dan zit er maar één ding op: er het beste van maken. Je kunt niet met iedereen beste vrienden zijn, maar je kunt wel aardig blijven.
Om met een bekende Drentse zanger te spreken: je moet aardig doen tegen MenSen die niet aardig doen, want die hebben aardigheid het hardste nodig.
Fotografie: Maxim Wermuth
Dit bericht heeft 0 reacties