
Ding.
Het dingetje in de gootsteen. Dat zilveren ding dat allang niet meer glimt. Dat gore, bruine soort-van-zeefje boven het afvoerputje, waar de restanten van een hele dag zich in verzamelen. Waar je rond een uur of acht ’s avonds nog met je vingers slierten spaghetti uit peutert, stukjes plakkende prei vanaf plukt, kleverige slierten kaas van lostrekt.
Dat ding dat zich niet meer laat schoonmaken en waarvan je denkt: dat zou toch moeten kúnnen? Hoe doen andere mensen dat? Boenen die ook de groene kant van de schuurspons erop kapot? Dát vieze ding liet ik vallen.
Wilde ik net de laatste restjes prei en spaghetti met een ferme tik tegen de rand zo, hóp, in het gapende gat van de groene kliko mikken, viel dat ding erin! Voor m’n gevoel meters naar beneden. Dus hing ik om vijf over acht ’s avonds in het donker boven dat vochtige gat, van waaruit me een warme walm van ontbindend groente-, fruit- en tuinafval tegemoetkwam.
De laatste fruitvliegjes van dit seizoen vlogen recht m’n gezicht in en ik wist: daar ga ik dus met mijn arm in moeten, in dat horrorgat!
Ik haalde eens diep adem en voelde mezelf tuimelen. Meters naar beneden het donkere warme gat in, een vrije val. Toen ik mijn voeten niet goed meer op de trappers van mijn fiets kon zetten, toen ik een glas water stuk liet vallen, toen ik mezelf hoorde snauwen ‘GEEN stuiterballen in de keuken, ik ben aan het KOKEN!!!!’ Toen ik stond te stofzuigen en toen ik tot overmaat van ramp ook nog in het afvoerputje stond te pulken, had ik mezelf die vrije val kunnen gúnnen. Dat ding, die afvoerstop, liet het me nu zien. Stop ermee, zeg de dag gedag, het is mooi geweest.
Maar dat ding moest eruit. Het was mijn eer te na om het daar zomaar te laten liggen. Ik haalde een knijptang uit de keukenla, zette mijn telefoon in de zaklampstand en… het bleek verrassend makkelijk te gaan. Met dank aan die barbecuetang. Of hoe heet dat ding? Slatang? Afvoerput-uit-de-groenbak-vistang? Of… Zucht. Bedtijd.
Ilse
Nog meer Ilse: Vind je hier.
Meer over afval scheiden: Vind je hier.
Foto: Maxim Wermuth
Dit bericht heeft 0 reacties