(Blog Ilona)

Er gebeurt veel in ons leven. John loopt al jaren slecht, eigenlijk al vanaf het begin van zijn MS. Zeker de laatste jaren. Van met een stok lopen, ook nog stukjes buiten, naar met een rollator lopen. En dat was een behoorlijke overwinning op zichzelf. Hij zegt zelf dat hij daar een haat- liefdeverhouding mee heeft.

160126-blog-ilona47De laatste jaren liep hij in huis nog met zijn rollator. Nou ja lopen, laten we het voortbewegen noemen. Daarbuiten gebruikte hij de rolstoel en/of scootmobiel. Het was vreselijk om te zien hoe hij enorm veel moeite deed om die stapjes te kunnen zetten. Vreselijk om te zien hoeveel kracht en strijd het het hem kostte om dit te doen. Vreselijk om te zien als het niet lukte en hij weer viel. En dit gebeurde steeds meer.

Het werd steeds lastiger, en zoals hij zelf zegt kostte het hem ook vrijwel alle energie om die paar stapjes te kunnen zetten.

Voor mij en de kinderen was het een kwelling om hier naar te kijken. Voor ons was het vaak vreselijk en zeer pijnlijk en daardoor kostte het ons ook veel energie. Lukt het hem? Kan hij opstaan? Krijgt hij een stap gezet? Houdt hij zijn evenwicht? Zakt hij niet door zijn benen? Komen er geen spasmes in? Waar moeten we helpen? Valt hij? Waar tegen aan en hoe? Hoe komt hij weer overeind?

Nu is het dan zo ver dat hij ook in huis in de rolstoel gaat zitten. Heel raar… niet meer alert zijn als hij wil opstaan en lopen, nu ja voortbewegen, niet meer bang zijn voor ongelukken. Maar ook rijst de vraag: is deze rolstoel echt goed voor jou?

Daarnaast spelen ook praktische zaken; wat veranderen we in de slaapkamer om het gemakkelijker te maken? Waar ga je zitten in de huiskamer? Kom je overal bij in de keuken ook al is deze aangepast?

Hoe ervaart John het? Het moet hem energie geven die hij eerst aan het lopen besteedde. Het kan hem ook energie kosten die hij weer moet inleveren…

Weer een nieuw gegeven in ons leven. Op vakanties was het al zo en nu ook in huis. Veel veranderingen… en opnieuw passen we ons aan en gaan we kijken hoe dit in ons leven past, wat we moeten gaan doen met al deze veranderingen zo snel achter elkaar.

Het wordt een uitdaging om als partner ‘normaal’ te leven, grenzen te stellen en er voor de ander te zijn. Ik ga de uitdaging aan en ga zien wat het voor ons gaat worden.

Ilona

Fotografie: Ilona Hameleers

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.