(Blog Ilona)
De kinderen zijn nu al weer enkele weken uit huis en wij zijn ons nieuwe ritme aan het vinden. Ik weet dat ik het best spannend vond hoe het allemaal zou lopen als het niet goed zou gaan met John, wanneer ik hier in huis alleen op gezette tijden de hulp van de kinderen zou hebben. Ik kan niet meer iedere dag op ze terug vallen, niet dagelijks met ze sparren en dingen delen.
Al snel heb ik mogen meemaken hoe dat allemaal ging. In de eerste maand van onze ‘nieuwe levensfase’ kreeg John een bacteriologische blaasontsteking. Niet zo dramatisch zou je zeggen, ware het niet dat dit altijd een groot effect heeft op John. Of het nu gaat om het kleine beetje lopen dat hij in huis doet, of zijn spasmes of ademhaling, dit heeft hier allemaal effect op, en natuurlijk ook op zijn plassen.
Vroeger kreeg hij vrijwel direct een penicillinekuur, nu moet er eerst urine ingeleverd worden en moeten we wachten op de uitslag van de kweek. John loopt dus langer rond met zijn klachten met alle gevolgen van dien.
Het mooie is dat ik direct kan voelen hoe hecht we zijn als gezin. Direct staan ze klaar, ook al komen ze van ver, en helpen ze weer extra mee zodat ik zonder zorgen naar mijn werk kan gaan. Daarbuiten appen en bellen we veel en ik voel dat de verbondenheid groot is en blijft. Dat gevoel is goed en geeft steeds meer vertrouwen en rust.
Als John dan eindelijk de uitslag krijgt, al klaar ligt voor een onderzoek en al de verdoving daarvoor krijgt, blijkt dus dat hij een infectie heeft en een kuur krijgt. Het onderzoek moet wachten. Het is niet anders. Alleen, en dat kan ook niet anders denk ik dan, heeft de verdoving zijn weerslag op John…
Roerige dagen volgen die ons zeker onderuit zouden kunnen halen. Ongelofelijk respect heb ik voor John die dan nuchter blijft en letterlijk zegt: “gewoon doorademen”, terwijl hij het ook daar soms moeilijk mee heeft. Tussen de pijn die John nu heeft en alle ongemakkelijke en lastige situaties die zich voordoen zijn we volledig van plan om onze humor niet te verliezen. We lachen er vaak om dat het net een slapstickfilm is..
En tussendoor, juist in die dagen, zoeken we een nieuwe cruise uit die we volgend jaar willen gaan maken. Daarnaast beslissen we dat we samen met de kinderen en aanhang in 2017, als we 30 jaar getrouwd zijn, een verre reis en cruise willen maken.
Goed vooruitzicht toch? Waar fysieke tegenslag al niet goed voor is…
Fotografie: Ilona Hameleers
Laatste nieuws
Mantelzorger steeds grotere last voor werkgever
1 december 2023
Nieuws | Werkgevers vinden het steeds lastiger dat een groeiend aantal werknemers ook mantelzorger is. Dat is zorg die partners, kinderen, ouders of andere bekenden aan een zieke of gehandicapte naaste geven.
Overheid zoekt oplossing voor belastingnadeel Wajongers
25 november 2023
Nieuws | De overheid zoekt naar een oplossing voor het plotselinge belastingnadeel dat sommige mensen ondervinden die een uitkering hebben op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten (Wajong).
Proef met eenvoudigere beoordeling Wia-uitkering
23 november 2023
Nieuws | Het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) gaat waarschijnlijk vanaf 1 juli 2024 een proef nemen met een versnelde beoordeling van uitkeringen in het kader van de wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wia).