Onverwacht
‘Au…au…au…neeee! Getverdegetverderrie, hoe kan dat nou? Au…aauuw!’
Als de pijn is weggezakt, zeg ik ook maar even sorry tegen de medewerker die voor mij staat en flink is geschrokken van mijn uitbarsting. Hij was net begonnen om mijn tanden te schrobben. Het is laat en ik ben half slapend, dus niets vermoedend.
Het was tijdens een periode dat ik weer werd lastiggevallen door zenuwpijnen in mijn linker onderkaak. Over het algemeen komt dat eenmaal per jaar voor. Plotseling ontstaat het en als ik geluk heb verdwijnt het weer na ongeveer een week. Altijd in mijn linker onderkaak. Als ik dus geen geluk heb, kan ik overstappen op het gebruik van medicatie en dit opbouwen tot het niveau dat de pijn wordt onderdrukt. Omdat ik echter behoorlijk duf van deze medicatie word en dat ondanks gewenning ook voortdurend blijf, mag ik via de pijnpoli een afspraak maken voor een zenuwblokkade in mijn hoofd.
De situatie op dat moment is een patstelling. In afwachting van de aanstaande zenuwblokkade en ter overbrugging dus medicijnen slikken tegen de pijn. Al keek ik uit naar de ingreep, ik kon sinds enige tijd weer gedachteloos, dus zonder pijnen mijn tanden laten poetsen.
Terwijl de ADL-er zijn job doet, scheert er bij mijn linker boventanden en kiezen opeens een pijnlijke bliksemflits door het hele rijtje ivoor. De reactie laat zich raden. Dan heb ik het die middag toch echt gevoeld. Een aantal uren daarvoor bij het tanden poetsen meende ik al iets te merken. Hoe was dit mogelijk? Slik ik, dan wel met tegenzin, braaf medicijnen om het uit de hand lopende te overrulen, overkomt mij dit op een plek waar ik het niet had verwacht. Dat MS onvoorspelbaar is, dat blijkt maar weer.
Met het feit dat ik een week later geholpen word bel ik naar de pijnpoli, in de hoop dat ik de arts kan spreken. Of dit nieuwe feit kan worden meegenomen in het plan van aanpak door hem. Geen probleem, komt helemaal goed.
Als ik mij die woensdag om 11 uur in Meppel meld word ik meteen op een bed gelegd en omgekleed, waar ik tot waarschijnlijk 13 uur zal moeten wachten. Geen probleem, beetje dommelen, beetje niksen. Om 12 uur komt er een kleine delegatie de kamer binnen en wordt mij verteld dat de ingreep niet door kan gaan. Waarom? De hiervoor specifieke naald is niet besteld. Aai, beetje knullig, behoorlijk gênant! Maar belooft, de ingreep wordt zo spoedig mogelijk alsnog uitgevoerd. Enkele uren later, weer thuis, word ik gebeld dat voor mij gelukkig al over twee dagen de herkansing is. In Zwolle zelfs, een thuiswedstrijd.
Die avond weet ik door ervaring genoeg. Meer dan waarschijnlijk is er weer sprake van een blaasontsteking. Donderdagochtend geeft weggebrachte urine uitsluitsel. Inderdaad mag ik weer aan de inmiddels voorgeschreven antibiotica. Bij de pijnpoli leg ik de vraag neer of ik vrijdag nu nog wel mag worden geholpen. Denk ik zelf nog van wel, de arts is overduidelijk: nee! Sterker, op dat moment zou de ingreep behoorlijk risicovol zijn.
Na de kuur en enkele weken later werd ik alsnog geholpen. Inmiddels ben ik zenuwpijnen en medicijnen vrij en heb overduidelijk weer meer energie!
Fotografie: Ali Huisman
Laatste nieuws
Mantelzorger steeds grotere last voor werkgever
1 december 2023
Nieuws | Werkgevers vinden het steeds lastiger dat een groeiend aantal werknemers ook mantelzorger is. Dat is zorg die partners, kinderen, ouders of andere bekenden aan een zieke of gehandicapte naaste geven.
Overheid zoekt oplossing voor belastingnadeel Wajongers
25 november 2023
Nieuws | De overheid zoekt naar een oplossing voor het plotselinge belastingnadeel dat sommige mensen ondervinden die een uitkering hebben op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten (Wajong).
Proef met eenvoudigere beoordeling Wia-uitkering
23 november 2023
Nieuws | Het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) gaat waarschijnlijk vanaf 1 juli 2024 een proef nemen met een versnelde beoordeling van uitkeringen in het kader van de wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wia).
Dit bericht heeft 0 reacties