Buiten

Het zal mij niets verbazen als er ondertussen al een nieuw reclamefilmpje wordt gebruikt. Ik kijk weinig reclame, dus grote kans dat ik achter de feiten aanloop, wanneer ik nog steeds met deze boodschap en de mooie uitspraken daarin op de proppen kom.  

Je kent ze wel; buitenmensen. Niet iedereen is een buitenmens, maar niemand is een binnenmens. Wij zijn niet gemaakt om de hele dag binnen te zitten. Toch doen we dat, zo’n 21 uur per dag. Want elke keer als je heel even buiten bent geweest, voel je je van binnen een stukje beter. Doe wat je wilt, maar doe het buiten…..

Wellicht komen bovenstaande zinnen je bekend voor. Deze bijna filosofische uitspattingen zijn niets anders dan een reclametekst van Bever, zo’n stoere outdoorwinkel. Daar waar de gemiddelde Nederlander niet snel komt. Laat staan als er ook nog eens een beperking in het spel is. Oei, ik moet natuurlijk uitkijken met vooroordelen. Trouwens, de tekst is juist op iedereen van toepassing. Iedereen!

Toen ik nog geen last van mijn MS had, kwam ik graag in dit soort winkels. Kwijlend, een beetje ijdel en behoorlijk materialistisch ingesteld. Met vrienden ging ik geregeld de bossen in. Wij spraken over survivallen. We kampeerden immers primitief, klein en lichtgewicht. Voor het oog zag het er geweldig uit, maar een beetje outdoor-freak zou ons uitlachen. Er ging een Volkskrant mee, een flinke fles Jägermeister en een zak Snickers. We hadden prioriteiten!

Toen het lopen moeilijker werd, huurden we in de buurt van Giethoorn een sloep. ‘s Nachts bivakkeerden we dan op een eilandje. Voordeel 1: ik kon blijven meedoen. Voordeel 2: we konden bier meenemen. En anno nu, hoewel ik fysiek niets meer kan, blijk ik in werkelijk nog aan genoeg activiteiten mee te kunnen doen. Dit klinkt niet logisch en het vergt enige creativiteit, maar het kan!

Naar buiten gaan is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Dat besef ik maar al te goed. Niet kunnen? Niet durven? Waarheen? Ik mag het dan ook alleen maar adviseren. Probeer het! Ik ken genoeg mensen die ondanks hun beperking nog actief kunnen en willen zijn. Kom naar buiten, want er is nog heel veel mogelijk. Het glas is niet alleen half leeg, maar ook half vol. Onlangs sprak ik iemand die volledig afhankelijk is van zijn rolstoel. Hij vertelde mij dat hij iedere week naar tafeltennis gaat, bij de Vogellanden. ″Ik kan er niets van, maar het is zo leuk om te doen. Het is inspannend en ontspannend tegelijk en nog gezellig ook.″

Ook ik heb moeten leren om ondanks een beperkende ziekte initiatief te tonen. Een eerste stap buiten mijn comfortzone. ″Is zingen niet wat voor jou?″, was een vraag van mijn moeder. Na een aanvankelijk afkeurende blik ging ik enkele weken later toch kijken en ben ik lid geworden van een koor. Wat werd ik daar blij van!

Kamperen lukt dus niet meer en ook zingen heb ik moeten opgeven. Maar zeilen kan nog steeds. Of bijvoorbeeld op een karretje zittend voortgetrokken worden door twaalf poolhonden of paragliding. Hoe? Zoek maar op!

Buiten is leuker dan binnen.

Geert Jan

Fotografie: Ali Huisman