Blog Ania
Ik klaag eigenlijk niet graag. En helemaal niet over de medemens. Mensenmens, ik. Maar vandaag ben ik flink aan het twijfelen. Ik zit met een probleem, hoe moet ik hierop reageren? Ik wil niet meer stressen! Stress, daar zit ik echt niet op te wachten. Hoe gaat u met de irritaties en de frustraties om? Vergeten en door? Of tactiek aanpassen? Tips? I need you!
Aan de kant!
Ik stap in de auto. Aan het toeteren ben ik wel gewend. Geen geduld, sommigen. Maar de ‘ouderen’ onder ons? Hebben die ook al haast en geen tijd? Dat blijkt.
Er komt een scooter aan met oma en het kleinkind achterop. Ik hoor al geschreeuw: ‘Aan de kant, ik moet er even langs.’ Manlief heeft meteen geantwoord: het duurt maar heel even, een paar seconden, voor het instappen alleen, mijn vrouw is slecht ter been.
‘Niks mee te maken! De stoep op, jullie, zodat ik er even langs kan,’ riep de assertieve oma terug. Mijn kleinkind zit achterop, ik zal het even laten weten hoe het hoort…
Duidelijk voorbeeld: jong geleerd, oud gedaan. En stress hier. Het raakt mij te veel. Daar zit ik niet op te wachten. Hoe moet ik hierop reageren? Een zacht antwoord keert de grimmigheid af, zegt het spreekwoord. Mee eens? Wat raadt u mij aan?
Heilige koe?
Zebrapad? Of is de auto toch een heilige koe aan het worden (geworden)? Ik ben even van streek. En alweer gestrest (ja, het is zover). Het is mooi wandelweer, dus manlief en ik gaan erop uit. Happy (de hond) mee en aan de wandel! Uiteraard met de rolstoel. En overstekend, terwijl een vrouwelijke automobiliste keurig stopt met haar auto. Voor het zebrapad, mij voorrang verlenen, met een glimlach. Wat aardig!
Echter, een woeste achtervolger denkt er anders over en heeft duidelijk haast. Of ook last van stress? En stapt uit zijn auto, intimiderend en boos loopt hij zijn frustratie op de vrouw af te reageren. Heel dreigend, niet fijn! Ik zit toch op het zebrapad? Voorrang? ‘Normaal’? Of heb ik ergens niet goed opgelet? Tjonge, wat een irritatie, frustratie en onfatsoen op straat… Weg was de zonnige stemming van Ania. En… stress hier, ik voel me schuldig en opgejaagd. En ik kan echt niet sneller! Sorry mevrouw!
Coronatijd en anderhalvemetermaatschappij. Euhh… wat??!
Het verkeer is soms een teleurstelling. Maar nu ben ik van de straat af, binnen. En nu geldt hier de anderhalvemetermaatschappij. Theoretisch dan.
Laatst waren wij in het ziekenhuis op bezoek. En daar sta (zit) ik dan. In de rolstoel, tegen de wand ‘geparkeerd’. In een brede en bijna lege gang. En twee bezoekers passeerden mij nauw mét een strakke blik: ik heb niks, geen virus. Hebben jullie de waarschuwingsbordjes niet gezien? Gemist, denk ik. Of is de anderhalvemeterafstand echt niet nodig? Fijn! Maar… weet je het zeker? Ik wil niet nog meer ellende erbij. Of jullie aansteken!
Gelukkig, geen zorgen, hier is ruimte genoeg. En de looproute is ook keurig op de gangen aangebracht. Maar… voor wie?! Hoezo de anderhalvemetermaatschappij? Waarom ben ik dan weer zo gestrest en bang? Never stress? Nou, nu even niet.
Liefs, Ania
Dit bericht heeft 4 reacties
Geef een reactie
Laatste nieuws
Mantelzorger steeds grotere last voor werkgever
1 december 2023
Nieuws | Werkgevers vinden het steeds lastiger dat een groeiend aantal werknemers ook mantelzorger is. Dat is zorg die partners, kinderen, ouders of andere bekenden aan een zieke of gehandicapte naaste geven.
Overheid zoekt oplossing voor belastingnadeel Wajongers
25 november 2023
Nieuws | De overheid zoekt naar een oplossing voor het plotselinge belastingnadeel dat sommige mensen ondervinden die een uitkering hebben op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten (Wajong).
Proef met eenvoudigere beoordeling Wia-uitkering
23 november 2023
Nieuws | Het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) gaat waarschijnlijk vanaf 1 juli 2024 een proef nemen met een versnelde beoordeling van uitkeringen in het kader van de wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wia).
Beste Ania.
Je vraagt om advies hoe om te gaan met de irritaties van een ander, wat dit bij jou doet.
Ik heb van de psycholoog geleerd de problemen van een ander bij de ander te laten.
Je kan alleen maar invloed hebben op jouw eigen gedachten en daardoor gevoel.
Hoeveel je ook je best doet er is altijd wel weer iemand ontevreden.
Moet je daar iets mee ( doen ) NEE dat moet niet.
Ook jij hebt de keuze maak ik mezelf gelukkig of de ander….
Schijt aan de ander… kies voor jezelf…. dat doet bijna iedereen.
Denk gewoon die is met de verkeerde been uit bed gestapt, ongesteld, ruzie op werk of thuis.
Niet mijn probleem ik ga lekker gezellig met mijn man en Happy de natuur in, heerlijk.
Richt je op jezelf en jouw situatie.
Veel geluk en plezier.
Groetjes van Isabel
Isabel schrijft hierboven het antwoord dat ik had willen schrijven. Het is niet jouw probleem, het is hun probleem. Zij krijgen de hartaanval, dus laat het van je afglijden.
Keer het om: geniet van die mevrouw, die wél stopt voor het zebrapad. Je bent blij met die reactie. Heb je wel vriendelijk gezwaaid naar haar?
Goeie tips, Isabel! ‘Op papier’ weet ik het goed, alleen… geen uitblinker hier. Moet nog leren. Veel leren. En tot die tijd dus stressen. Of janken, pssst… Groeten van Ania
Zo is dat, bedankt Cor! En jazeker: vriendelijk gezwaaid. Ik lach sws veel. Te veel? Soms moet je er juist om huilen… niet lachen. Groeten daar van Ania