Blog Ania

‘Zing, vecht, huil, lach, werk en bewonder’ (Ramses Shaffy). En zo geschiedde. Vandaag met nadruk op huilen en werken. Die combinatie is steeds vaker aanwezig. Bah. Het zou iets te maken kunnen hebben met de ziekteprogressie. En (niet) willen loslaten en (niet) willen accepteren. Daar ben ik namelijk geen uitblinker in. 

Het loslaten moet ‘uit mijn tenen’ komen en de acceptatie komt vaak al helemaal niet. Au, en logisch: daarna wordt het huilen. Actie-reactie. Voilà: de derde wet van Newton (soort van, hè).

Viel Spaß!

Ik hoor mijn collega’s in overleg: ‘Laten we samen iets leuks doen.’ Jawel: een skiweekend is harstikke leuk! Oké: ik ben nooit een wintersporttype geweest, eerlijk. Daar hoef je mij niet wakker voor te maken. Après-ski had meer mijn interesse. Maar ook dat is ‘verloren’ gegaan. Ik drink niet meer, feest niet, ik heb geen energie of zin in late, lange en wilde avonden. Laat staan de wintersport zelf. Geen goeie combi met MS. Ook geen modemeisje, (piste)Rambo of de stoere freerider. Voor Ania’s wintersport geldt: pas! En ook: viel Spaß collega’s!

Hij komt, hij komt…

Je moet er niet aan denken. Of toch wel: sinterklaasviering op het werk. Wow. Een (stoute) droom van mij: een echte Hulp Piet te kunnen zijn. Cadeaus en snoepgoed brengen, een boeman, knecht en een speelse kindervriend. Wow. Dát wil ik! Eén maar… het moet dan een ‘andere’ Hulp Piet worden, geen ‘gewone’ Zwarte Piet (of roetveegpiet of regenboogpiet). Geen gympiet, stoerepiet of actiepiet. En mits een goeie dag, uiteraard. Thuis hoor ik: ‘Doe jij maar lekker gewoon! Je bent ziek. Dat weet je toch nog wel?!’ Ohhh ja… Dus: geen Hulp Piet voor Ania. Pas!

Bzzz… bzzz… bijenhouden voor dummies

Het bedrijf waar ik werk, houdt bijen op het dak. Harstikke interessant! En wij (collega’s) mogen ook het imkervak leren. Wat leuk! Graag! Fascinerende beestjes! Maar… tja, alweer komt er een ‘maar’: het dak op. Ladders en trappen zijn aan mij niet meer toevertrouwd. En daken zeker niet. Ook mijn motoriek en coördinatie zijn niet meer fijn. Ik vrees het ergste: er zullen bijen sneuvelen bij mijn manoeuvres. Dat lijkt mij nou niet de bedoeling! Bijensterfte neemt wereldwijd en in Nederland al alarmerend toe. Afblijven van de bijtjes, Ania! Een dikke contra-indicatie. Pas!

Loslaten en willen accepteren, zoals gezegd: daar ben ik geen uitblinker in. Het overvalt mij, ook op het werk. Met verdriet, frustratie en huilen erbij. Actie-reactie. Niet fijn! Voor mij geldt niet alleen de derde, maar ook de eerste wet van Newton: de traagheidswet (wederom: soort van). De wet van de traagheid vertelt eigenlijk dat het moeite kost om vanuit stilstand in beweging te komen, om vanuit een lagere snelheid een hogere snelheid te bereiken. Tot zo ver natuurkundeles vandaag.

Liefs, Ania

Dit bericht heeft 12 reacties

  1. Ohhh ik voel zo met je mee. Het is zo herkenbaar. Vooral alle leuke werk dingen kunnen niet meer. Je verwoord het zo mooi.

    Sterkte

    Marion. Medestrijder MS

  2. Dit is zo goed als mijn ervaring. Enthousiast over van alles en twee seconden later het besef. Nee, helaas kan ik dat niet meer. Zelfs na 23 jaar MS blijft de eerste reactie, leuk ik doe/ga mee. Ik ben er niet meer verdrietig om, het is wat het is.
    Maar het blijft een stuk wat weg is en nooit meer terug komt.

  3. Lieve Ania,

    Weer zo een mooie blog respect voor al je positiviteit
    Daar kunnen heel veel mensen iets van leren hopen dat ze dit lezen.
    Groetjes je trouwe lezer ?

  4. Zo dat zou mijn reactie kunnen zijn. Zo hier ook een heerlijke kerstreceptie. Collega’s gaan samen lekker eten na het werk. Ja super ik doe mee. Maar goed lopen naar het restaurant is al hel. (Iedereen loopt super hard) dan de rest van de avond staan en met mijn kerstpakket naar huis. Niet te doen!! ? dus dan toch maar weer een nee ik kan helaas niet. Jammer en zeker om te huilen. Dat ga ik niet doen thuis is ook best fijn. ? probeer me er niet druk om te maken. Maar diep in mijn hart ben ik vooral jaloers. ?

  5. Er komen ook dagen dat je zegt: yes ik leef en geniet, deze komen ook wel weer! Zet door en zet het beste beentje en wiel voor!

  6. Prachtige woorden spreek je Ania, Je deelt heel goed wat je voelt. Ik hoop dat je het hele lied kunt meezingen: Bid ook en lach en bewonder! En als ik in je buurt ben bied je m’n arm aan want je hoeft …. Niet zonder ons!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.