Godskind

Blog Ania

Godskind

Vandaag waag ik me aan een complex onderwerp: geloof én ziekte. Misschien omdat het vlak voor de kerst is? Op een speciaal verzoek én omdat ik dit onderwerp niet uit de weg wil en kan. Manlief is namelijk predikant. En ik derhalve ‘predikantsvrouw’. En natuurlijk heb ik meerdere malen dé vraag gesteld gekregen: ‘Hoe ga je met je ziekte en je geloof om?’ En ook: ‘Ben je boos op God?’ 

Nee, niet boos

Euhhh, vooruit, nog één keer: NEE, ik ben niet boos op God. Nooit geweest. Überhaupt op niemand. Ik ‘aanvaard’ de feiten: IK ben ziek, IK heb MS. Niemand krijgt de schuld. Bovendien gun ik MS niemand. Waarom zou ik?! Een MS-vrije wereld komt dan niet eens in het zicht. En dat is juist mijn vurige wens.

‘Vrolijk’ van dienst zijn

Ik probeer ‘iets’ van mijn leven te maken. Een tip van een lotgenoot: ‘Hoe hardnekkig de beperkingen zijn, je kunt altijd van dienst zijn. Klein en groot. Misschien zijn zelfs de kleinste soms de grootste. Blijf ze dus vooral geven, én ontvangen!’ Wow, wat mooi verwoord. Dankjewel! Een type ‘verdrietig het kruisje dragen’ ben ik hoe dan ook niet. Alstublieft niet! Ik ben liever stoer en vrolijk dan verslagen of bedroefd. Deze rol past mij simpelweg niet. Ik heb er ook geen karakter voor (pap & mam: bedankt!). Een kanttekening, aanvulling, omdat het echt geen feest is: ik baal wel flink van mijn MS. Ik ben from time to time heel gefrustreerd, boos, verdrietig enzo. Uiteraard. Maar ik ga hier ‘vrolijk’ mee om. Al valt er weinig om te lachen…

Godskind?!

Ik ben dus niet boos op God, sterker: ik voel me juist een ‘godskind’! Gezegend en geliefd. Ik heb veel talenten meegekregen, daar ben ik zeer dankbaar voor. Het maakt mij Ania (de vrouw, collega, kennis, ook nu met MS erbij). De mensen om me heen zijn lief en zorgzaam voor mij. Mensen met en zonder (of ander) geloof. Ze zijn behulpzaam en meedenkend. En leven met mij mee, dat ervaar ik zeker. Voilà, zo uit de losse pols:

‘Wat je zaait, zul je oogsten’

‘Ohhh mevrouw, wat verschrikkelijk voor u! Ik zal aan u denken en voor u bidden. Kan ik u nu nog ergens mee helpen?’ Zomaar een opmerking, vraag van een onbekende jonge man op straat. We zijn namelijk in gesprek geraakt. En de jongen oogde en klonk ‘midden-oostelijk’ (met een ander geloof, vermoed ik). Onbekend, maar goedgeefs, toch?! Zorgzaam. Betrokken. Meelevend. ‘Wat je zaait, zul je oogsten’, zegt manlief. Dus ik probeer in ieder geval mijn boosheid, verdriet, teleurstellingen enz. niet op mijn omgeving te projecteren. Meestal lukt het, soms ook niet. Sorry! Zó moeilijk! Ruilen? Maar… jij bent gewaarschuwd: van ruilen komt huilen!

Vlak voor de kerst

Thema ‘Godskind’ past goed bij het kerstfeest. Om volledig in ‘style’ af te sluiten, een ‘predikantsvrouw-waardig’ citaat (trouwens, mijn favoriet): ‘Ik ga liggen, val in slaap en word wakker – de HEER beschermt mij.’ Psalm 3:6. Fijne kerstgedachte. Mijn geloof. Nog steeds. Mét MS erbij. Tjonge, wat een troost met deze aardse ellende erbij. Merry Christmas!

Liefs, Ania