Drie weken voorbij

Blog Ania

April 2020. Ik zit drie weken thuis in een soort van huisarrest. Dit alles om het coronavirus: extra risicogroep dankzij mijn infuus, zwak immuunsysteem, ‘iets’ met de witte bloedlichaampjes en zo.

Ik ben deels aan het thuiswerken (al gaat het niet van harte met een flinke chaos in mijn hoofd, gebrekkig lijf en de uitputtende nachtmerries). Mijn MS lacht om het ‘coronagedoe’ en lacht het zelfs toe! Profiteert. En het herstel laat op zich wachten. Maar: het komt nog, toch? Slik.

Kussie voor mijn kleine zussie…

Al in het begin van de uitbraak was mijn lieve broer bezorgd om zijn zussie. Met professionele mondkapjes en liters desinfecterende handgel als resultaat. En met zijn streng toezicht of het al in gebruik was?! Wel dus (mondkapjes niet nodig, ik zit toch thuis). ‘You better!’ Ik ben gezegend met mijn zorgzame familie, betrokken en ondernemend. Lief! Dankjewel.

Huh? Bloemen op stoep

Mijn vrienden, bekenden en collega’s zijn ook superlief en betrokken. Van lieve wenskaartjes, potjes zelfgemaakte jam (want: boordevol vitamientjes) tot bossen prachtige bloemen op de stoep. Genoeg aandacht en bezorgde appjes of mailtjes. Telefoontjes. ‘Hoe gaat het met je in deze tijd?’ Gelukkig, ik heb niets te klagen! Er heerst coronavirus in Nederland, maar in ons huis heerst gelukkig geen corona of eenzaamheidsvirus. Dat lijkt mij wel superzwaar! Alleen te komen staan in een crisistijd. Zonder de warme aandacht en hulp van je omgeving. Topzwaar! Speciaal voor mijn vele lieve collega’s: ik mis jullie verschrikkelijk. Stierlijk saai thuis. En ja, I know it: volhouden! Komt goed!

Het absolute toppunt in het coronatijdperk

Dat zijn de mondmaskers van een wildvreemde. Een lieve, warme, onvoorwaardelijke hulp, een pakket met de bekende, blauwe mondmaskers, zomaar van een bezorgde onbekende. With love, from China, ook dat nog. Ze kennen de ‘coronanachtmerrie’ daar al te goed. En toch ‘omzien naar elkaar’, hier! United. Kippenvelmomentje…

Ik hoorde mijn buurvrouw van de week even zeggen (ook die belde om te vragen hoe het ging): laten we onze mindset ‘omdraaien’. En de (mond)bescherming voor ANDEREN dragen. Niet alleen om ONSZELF te beschermen! Wow. Omzien naar elkaar. In China hebben ze het goed begrepen! Het klinkt wellicht bekend: ‘zorg goed voor ELKAAR’. Dat ervaar ik zelf nu zeker. Er wordt heel goed voor mij gezorgd. Dankjewel! En dat geef ik ook door, dat beloof ik. Omdat het goed voelt om te doen. Vooral nu.

Liefs, Ania