Actie!

Blog Ania

Ik heb nieuwe activiteiten te melden. Huh? Activiteiten? Ja! Wat leuk om een keer iets actiefs te noemen in plaats van mijn inmiddels passieve MS-lijf. Herkansing. Take two.

Allereerst: ik ben begonnen met deelname aan ‘In dialoog met je levensverhaal’. Baat het niet, dan schaadt het niet. In een studiezetting, in (online) contact met een geestelijke verzorger. Ik las de oproep via MSweb en ik heb me meteen aangemeld hiervoor. Een soort van ‘goedmakertje’ voor mijn mislukt psycholoog-traject, jaren geleden, denk ik.

Ik ben toen echt enthousiast begonnen,  maar ik heb het traject vroegtijdig afgebroken. Het werkte niet. De ‘click’ ontbrak, achteraf. En ik wilde niet alleen maar spitten in mijn verleden op zoek naar de fouten in de opvoeding van mijn ouders. Of een hekel krijgen aan manlief omdat zijn aanpak wellicht niet professioneel genoeg was. Geloof me: manlief krijgt zijn portie wel! En misschien zelfs meer dan hem lief is…

Fysiotherapie erbij (voor de zieke mensen…)

Huh? Fysiotherapeut? Nu pas? Jaren geleden ‘hoorde’ fysiotherapie bij mijn revalidatietraject. Keurig afgemaakt, haha. Daarna ben ik zelf aan de slag gegaan met sporten, fit blijven enzo.

‘Fysio is voor de zieke mensen’, hé. Zo dacht ik. Het kwartje is inmiddels gevallen: Ania zelf is ziek! Dus fysiotherapeut erbij.

Rompstabiliteit trainen, bedacht ik in overleg met mijn neuro. Daar ga ik nu aan werken. Thuis, omdat het kan! Fysiotherapeut komt ‘gewoon’ bij ons thuis. En nee, ik heb geen sportschool hier, apparatuur heb ik niet nodig. Just me, myself and I.

De volgende koppen hebben niets te maken met het thema ‘actie’ of ‘activiteit’. Ziet het maar als een (blog)vulling. Of: ervaringen delen. Dat klinkt beter, toch? Omdat ik daarover eigenlijk nooit  iets lees, maar ik ben vast niet de enige. Herkenbaar?

IJskonijn

Nu ik het over mijn fysiotraject heb, bedenk ik dat ik het ook daar niet warm van krijg. Ik wil niet klagen, maar ik heb het altijd koud. Echt, steenkoud! Het is dat mijn omgeving vindt dat ik een warme persoonlijkheid heb. Anders kun je mij gerust ‘ijskonijn’ noemen!

Verdacht…

Ook mijn bloeddruk is niet ‘warm te krijgen’. Ook in een basisstand. Laatst in het ziekenhuis moest ik nablijven en mocht ik niet eerder naar huis omdat mijn lage bloeddruk ‘verdacht’ was. Ik wil naar huis! Dé oplossing: veel ziekenhuisoploskoffie drinken. Het werkt. Bahhh. Is dat wat ‘hoort’ bij MS? Lage bloeddruk bedoel ik. Geen oploskoffie. Weet u dat?

Actie – reactie. Dat hoop ik nu. Daar doe ik het voor. Fit blijven! Dat het allemaal mag helpen. Fysiek én mentaal. Please. Dat hoop ik en wens ik u ook, trouwens.

Liefs, Ania