Hemels

Het is mooi weer in de hemel. De grote, glanzende hemelpoort weerkaatst het zonlicht. Hier en daar drijft een wolkje voorbij. Ik klop op de deur. Achter een traliehekje wordt een kijkluikje opengeschoven. “Ja? Wie is daar?” “Ik ben het, Mariëtte van Amerongen. Ik kom voor het toelatingsexamen”. 

“Momentje!”

Het luikje wordt met een klap dichtgeschoven. Even blijft het stil. Dan gaat heel langzaam de hemelpoort open en verschijnt een man in een wit gewaad, zijn baard achteloos over zijn linkerschouder gegooid. Op zijn borst prijkt een naamkaartje: Petrus.

“Zo, ben je daar eindelijk?”, galmt ie.
“Ja, het was druk onderweg. File bij de splitsing A1 Hemel en A2 Hel. Afslag Hellegat afgesloten.”
“Oh, was het weer zo ver? Verbredingswerkzaamheden. Nou ja, je bent er. Hoe was de overgang?”
“Ja, een beetje abrupt. Maar verder wel oké. Beetje onverwacht wel.”

“Goed, dan beginnen we maar. Naam?”
“Mariëtte van Amerongen.”
“Leeftijd?” Ik kijk hem wat spottend aan.
“Ach, je weet wel wat ik bedoel!”, reageert hij licht geïrriteerd.
“Oké  dan: zevenenveertig; bijna achtenveertig”.
“Kinderen?”
“Nee.”
“Huisdieren?”
“Ja, twee katten. Woezel en Pip.”
“Verder nog achterblijvers?”
“Ja, mijn lief. Die ligt nu te slapen. Weet van niks.”
“Goed, houden zo. Als je wordt goedgekeurd stuur ik zo wel even een engel naar hem toe. Kan die het zakie even uitleggen. Verder nog bijzonderheden?”
“Nou ja ach, wat lieve familie en goede vrienden. Verder niet veel soeps. Ja, een flinke hypotheekschuld. Aflossingsvrij.”

“Nou, lekker dan. Dat pleit niet voor je. Dan wil ik graag van je weten: wat heb je gedaan?”
“Gedaan? In de zin van opleiding en werkervaring?”
“Wat je kwijt wilt, meissie.”
“Nou, goed. Heb dus kleuterschool, basisschool en VWO gedaan.”
“VWO hè? Een slimmertje…”
“Daarna ben ik bedrijfskunde gaan studeren en vervolgens gaan werken.”
“Bedrijfskunde? Die pretstudie waarbij je wel leuk bezig bent, nergens voor studeert en dan alle kanten op kunt?”
“Nou”, snuif ik verontwaardigd, “Dat hield wel wat meer in, hoor! Het was een bedrijfskunde-textiel opleiding. Best pittig!”

“Oh de hogere breischool! Zeg dat dan meteen! En toen ben je gaan werken? Als wat?”
“Als adviseur…”
“Als wat?!”
“Nu, als adviseur. Consultant, dat soort werk…”
“Oh, zo iemand die duur wordt ingehuurd en dan de meeuw uithangt!”
“Huh?”
“Nou, die schreeuwend rondvliegt, de boel onderschijt, z’n buik volvreet en dan maakt dat ie wegkomt.”
“Ja, als je het zo omschrijft…”
“Dan is het niet veel, nee. Dus: wat heb je nou gedáán, Mariëtte?”

“Nou, daarna niet zo veel meer. Want ik werd ziek.”
“Ziek? Wat dan?”
“Ja, MS, Petrus. Geen pretje.”
“Nee, zeker geen pretje. Dat bewaren we alleen voor uitzonderingsgevallen. En wat heb je daar dan mee gedaan?”
“Nou, ik heb veel gelezen over spiritualiteit. De zin van het leven. Kwantumfysica. Meditatie. Oh ja, ik heb ook nog een blauwe maandag aan yoga gedaan. Maar dat was geen succes.”
“En, heb je ‘m gevonden?”
“Wat?”
“De zin van het leven?”
“Ehm, nou nee. Eigenlijk niet. Ik vond het leven altijd al een zinloze exercitie en die MS maakte het er niet beter op.”
“Tja, dan heb ik slecht nieuws voor je.”
“Wat dan?”
“Nou, je bent niet door het toelatingsexamen heen gekomen. Ik denk dat ik je maar een grote schop onder je kont geef. Kun je beneden nog even dooroefenen.”

En hij draait me om en hij geeft me toch een poeierd!

Met een klap val ik uit m’n bed. Mijn lief is al dromend de laatste scorende vrije trap van Van Persie aan het naspelen en ziet mijn achterwerk aan voor bal. Daar zit ik dan in het donker. Afgewezen voor mijn hemelse toelatingsexamen. Blijkbaar was het mijn tijd nog niet. Gelukkig maar. Kan ik nog even aanklooien op mijn zoektocht naar de zin van het bestaan. Eén ding is mij wel duidelijk. Het zit ‘m niet in m’n CV. Maar waarin dan wel..?

Mariëtte, december 2013

Fotografie: Martin de Bouter